تفسيراحسن‌الحديث - قرشی، سید علی اکبر

نام کتاب : تفسيراحسن‌الحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 226

166- وَ ما أَصابَکُمْ یَوْمَ الْتَقَی الْجَمْعانِ فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِیَعْلَمَ الْمُؤْمِنِینَ [1] این اذن در مرحله دوم و در اثر خطای آنها بوده نظیر ثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ توبه/ 127 ولی باز چند فایده داشت یکی اینکه: خدا بدان وسیله مؤمنان و اهل استقامت را آشکار نموده و شناساند، «لیعلم» به معنی آشکار کردن است.
167- وَ لِیَعْلَمَ الَّذِینَ نافَقُوا وَ قِیلَ لَهُمْ تَعالَوْا قاتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَوِ ادْفَعُوا فائده دوم: شناساندن منافقان بود، نقل است وقتی که عبد اللَّه بن ابی با سیصد نفر از اثنای راه به مدینه باز گشت عبد اللَّه بن عمر و انصاری بآنها گفت: بیائید در راه خدا جهاد کنید و از خدا بترسید و پیامبرتان را تنها نگذارید، یا لا اقل از حرم و وطن خود دفاع کنید که دشمن در کنار شهر شما اردو زده است، گفتند لَوْ نَعْلَمُ قِتالًا لَاتَّبَعْناکُمْ: این عمل خودکشی و رفتن به قتلگاه است، گویا منظورشان آن بود که این بیرون شدن را جنگ رفتن نمی‌دانیم بلکه خودکشی است، گویند: عبد اللَّه بن ابی گفت: او (رسول خدا) رأی مرا که عقیده داشتم در مدینه بمانم نپذیرفت و رأی بچه‌ها را پسندید.
ناگفته نماند: این جریان پیش از وقوع جنگ بود حال آنکه: آیه شریفه شناخته شدن منافقان را از نتائج شکست می‌داند، بنظر می‌آید: منظور از وَ لِیَعْلَمَ الَّذِینَ نافَقُوا آنها هستند که در میان مسلمانان بودند و مراد از وَ قِیلَ لَهُمْ تَعالَوْا عبد اللَّه و یاران او می‌باشند که به مدینه برگشتند و یا در آیات، همه واقعه یک چیز حساب شده که قبل از وقوع، شکست را نیز شامل است.

[1] «و لیعلم» عطف است به محذوفی، تقدیر آن تقریبا چنین است: لیعلمکم ربط الاسباب و لیعلم المؤمنین تا خدا ربط علل و اسباب به شما یاد دهد و بدانید که عصیان و خالی گذاشتن سنگر سبب شکست است این کار خواه از مؤمن باشد یا از کافر.

نام کتاب : تفسيراحسن‌الحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 226

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست