[سوره آل‌عمران (3): آیات 146 تا 148]

اشاره

وَ کَأَیِّنْ مِنْ نَبِیٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ کَثِیرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَکانُوا وَ اللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ (146) وَ ما کانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَنْ قالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ إِسْرافَنا فِی أَمْرِنا وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَی الْقَوْمِ الْکافِرِینَ (147) فَآتاهُمُ اللَّهُ ثَوابَ الدُّنْیا وَ حُسْنَ ثَوابِ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ (148)
146- چه بسا پیامبرانی که بسیاری از مردان خدا همراه او (با دشمن) جنگیدند، در برابر صدمه‌ای که در راه خدا بآنها رسید، سستی نگرفتند، از جهاد ناتوان نگشتند، بدشمن تذلل ننمودند، خدا صابران را دوست می‌دارد.
147- سخنشان جز این نبود که گفتند: پروردگارا از گناهانمان و از اسرافمان در امر جهاد در گذر، قدمهای ما را استوار گردان و ما را بر کفار پیروز فرما.
148- در نتیجه خدا بآنها پاداش دنیا و پاداش نیک آخرت را داد، خدا نیکوکاران را دوست می‌دارد.

کلمه‌ها

کاین: چه بسیار. لفظی مرکب از کاف تشبیه و «ای».
ربیون: ربی و ربانی کسی است که پیوسته متوجه به خدا و مستقیم در راه خدا باشد. (مردان خدا).
وهنوا: فَما وَهَنُوا یعنی سست نشدند و روحیه خود را نباختند.
استکانوا: کین (بفتح اول): خضوع. استکانت به معنی تذلل و خضوع، مراد از آن ظاهرا تذلل بدشمن است.