نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 162
ثقفوا: یعنی پیدا شدند. ثقف به معنی پیدا کردن و مصادف شدن است. حبل: ریسمان. مراد از آن در اینجا پیمان و عاملی نظیر آن است. باءو: بوء به معنی با هم شدن و قرین شدن است (بقره/ 61). مسکنة: درماندگی. اصل آن سکون به معنی آرامش است المنار گوید: مسکنت حالتی است در شخص که از خود حقیر شمردن ناشی میشود. ذلة: خواری. منشأ آن ممنوعیت از حق است. یعتدون: اعتداء: تجاوز کردن. همچنین است عدو. آناء: ساعتها. اوقات. مفرد آن انی (بر وزن عنب، فرس و صرد) آید. یسارعون: مسارعه در آیات قرآن ظاهرا برای کثرت و مبالغه است و به معنی بسیار شتاب کردن میباشد. تغنی: غنی اگر با «عن» باشد به معنی دفع و کنار زدن آید، در آیه ظاهرا مراد همان است. صر:
(بکسر صاد) سرمای شدید اصل آن به معنی بستن و گره زدن است، سرما را از آن
صر گفتهاند که سبب گره شدن (یخ بستن) است، (قاموس قرآن). حرث: کشت. به معنی کاشتن نیز آید. سواء: آن در اینجا به معنی مستوی و برابر است (مصدر به معنی فاعل).
شرحها
پس از آنکه به مؤمنین توصیه شد که صفوف خویش را در مقابل کفار فشرده
کنند و از آنها بر حذر باشند و از نفاق و پراکندگی بپرهیزند، در این آیات
باز جریان اهل کتاب تعقیب گردیده که: اولا ذلت و بیچارگی بر یهود حتمی است
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 162