نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 157
وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ .. توبه/
71 و مثل: کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ
بِالْمَعْرُوفِ ... آل عمران/ 110 و مثل: إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ
عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ
عصر/ 3، این آیات چنان که میبینیم حاکی از وظیفه عمومی بودن امر به معروف و
نهی از منکر است ولی آیه وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَی
الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ ... حاکی است که این، وظیفه یک
دسته مخصوص میباشد. ظاهر آن است که در اسلام دو گونه امر به معروف وجود
دارد یکی گروه امر به معروف که از طرف دولت اسلامی تعیین میشوند که
کارشان تعلیم مطالب دینی و امر به معروف و نهی از منکر است این گروه به
کارهای جامعه نظارت دقیق خواهند داشت و وظیفه دارند حتی با اعمال زور جامعه
را پاک نگاهدارند و اینکه در مراتب امر به معروف نصیحت، خشونت، کتک زدن و
زخمی کردن و غیره آمده، معلوم است که کار همه نیست و از هر کس ساخته
نمیباشد. در کافی از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده که مسعدة بن صدقه
گوید از آن حضرت پرسیدند: آیا امر به معروف و نهی از منکر به همه امت واجب
است؟ فرمود: نه. گفتند: چرا؟ فرمود: آن فقط بر شخص نیرومند و مطاع واجب
است که معروف را از منکر میشناسد نه بر ضعیفی که راهی را آشنا نیست و
نمیداند از کجا به کجا میرود ... دلیل آن کلام خداست که فرماید: وَ
لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ ... و آن خاص است نه عام [1] ... در ضمن
روایتی از حضرت باقر صلوات اللَّه علیه نقل شده: امر به معروف و نهی از
منکر راه انبیاء و کار نیکان است آن واجب بزرگی است که بوسیله آن واجبات
عملی میشود، راهها امن میگردند، کسبها حلال میشوند، حق مظلومان به
خودشان باز میگردد، زمین آباد میشود، از دشمنان انتقام گرفته میشود و
کار[1] کافی 5 ص 59 «قال انما هو علی القوی المطاع العالم بالمعروف من المنکر ...».
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 157