تفسيراحسن‌الحديث - قرشی، سید علی اکبر

نام کتاب : تفسيراحسن‌الحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 152

«باء» در «بنعمته» بمعنای سبب است یعنی بسبب نعمت و دین خدا با هم برادر شدید. گفته‌اند: قدر نعمت را کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید. اهل مدینه سالها با هم در جنگ و کشتار بودند، قرآن و اسلام بر همه آتشها آب پاشید و تیره‌گی‌ها را به روشنی مبدل کرد، لذا فرماید آنها را یاد کنید و قدر دین را بدانید، بالاترین ارتباط میان مردم رفاقت و دوستی است، اما قرآن پا را جلوتر گذاشته مسلمانان را برادر هم خوانده است (قرداش نه یولداش).
جمله فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ حاکی است که قرآن ریشه دشمنی را بر انداخت نه اینکه اصلاح ظاهری کرد.
وَ کُنْتُمْ عَلی شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْها مراد از بودن در کنار آتش به نظرم «شرک» است یعنی علاوه از برادری و صلح، شما مشرک بودید و در لب گودال آتش آخرت قرار داشتید، که خدا نجاتتان داد ممکن است منظور از «نار» آتش جنگ باشد یعنی با یک جرقه آتش جنگ میان شما مشتعل می‌شد.
آن وقت با جمله کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ مطلب فوق تأکید شده است.
104- وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَی الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ.
این آیه بدنبال آیه اعتصام نشان می‌دهد که دعوت به خیر و امر به معروف در اتحاد مسلمین و چنگ زدن بدین خدا دخالت تمام دارد. بقول بعضی «من» در «منکم» برای بیان است یعنی شما چنین امتی باشید، در این صورت امر به معروف وظیفه عموم است. ولی اکثریت آن را تبعیض گرفته‌اند یعنی گروهی از شما چنین باشند.
ظاهر آن است که «من» برای تبعیض است و این امر به معروف، غیر از

نام کتاب : تفسيراحسن‌الحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 152

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست