تفسيراحسن‌الحديث - قرشی، سید علی اکبر

نام کتاب : تفسيراحسن‌الحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 13

امّ: اساس. پایه. اصل.
اخر: دیگری‌ها، آن (بر وزن صرد) جمع آخر (بر وزن مادر) است.
متشابهات: جمع متشابه. گویند آیات متشابه آنهایی هستند که مراد از آنها روشن نیست، مثلا می‌گوید: آن شیر است، ولی معلوم نیست آیا شیر نوشیدنی مراد اوست یا حیوان درنده. بنظر می‌آید مراد از آنها تشابه در مفهوم نیست، بلکه تشابه در مصداق خارجی آنهاست چنان که خواهد آمد.
زیغ: انحراف. «زاغ زیغا: مال».
تأویل: اول: رجوع. «آل الیه: رجع» تأویل: برگشت دادن.
بمعنی مفعول (مأوّل) نیز آید، منظور از آن مصداق خارجی است.
راسخون: رسوخ: ثبات. «رسخ رسوخا: ثبت فی موضعه» «راسخ فی العلم» کسی است که در علم ثابت باشد و شکی عارضش نشود.
یذکّر: در اصل «یتذکّر» است، تاء بذال بدل شده و در آن ادغام گردیده است.
هب: فعل امر است یعنی: عطا کن. «وهب یهب هبة».
لدنک: لدن ظرف زمان و مکان است، بمکان نزدیک دلالت می‌کند.
وهاب: بسیار عطا کننده، بسیار هبه کننده، صیغه مبالغه است.
ریب: شک. بعضی شکّ بدتر گفته‌اند.
میعاد: وعده. مثل میقات بمعنی وقت.

شرحها

پس از آنکه در آیه نَزَّلَ عَلَیْکَ الْکِتابَ بِالْحَقِّ از قرآن مجید سخن رفت این آیات در تکمیل آن روشن می‌کند که قرآن بدو بخش تقسیم می‌شود: آیات محکم

نام کتاب : تفسيراحسن‌الحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 13

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست