نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 115
میکنند که دین ما را حق دانستید ولی قبول نکردید. در
ذیل آیه 76 سوره بقره گفته شده: این منطق در صورتی درست است که بگوئیم
مراد از عِنْدَ رَبِّکُمْ کتاب خدا باشد [1] و یا بگوئیم: یهود عقیده
داشتند که علم خدا فقط شامل چیزهایی است که آشکار شود و خدا از آنچه کتمان
میشود نعوذ باللّه خبر ندارد رجوع شود بآن آیه جمله قُلْ إِنَّ الْهُدی
هُدَی اللَّهِ به نظرم جواب وَ قالَتْ طائِفَةٌ وَ لا تُؤْمِنُوا ... است
[2] و الف و لام «الهدی» برای عهد است یعنی بگو: این هدایت، هدایت خدایی
است و با دسیسه شما از بین نمیرود. قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ
اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ این قسمت ظاهرا
جواب أَنْ یُؤْتی أَحَدٌ ... است، یعنی نبوت در دست خداست به هر کس و به هر
قوم که بخواهد میدهد، خداوند فضل و رحمتش وسیع است و فقط به یک قوم و یک
نژاد (یهود) شامل نیست. و نیز با استعداد و اهلیّت آنکه باو پیامبری میدهد
داناست. 74- یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ بنظر میآید: این
آیه دفع دخل باشد از «واسع»، یعنی واسع الرحمة بودند مقتضایش آن نیست که
رحمت و نبوت را به هر کس عطا فرماید بلکه آن را به کسی که میخواهد مخصوص
میکند: اللَّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ جمله وَ اللَّهُ ذُو
الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ظاهرا راجع باین آیه و به قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ
بِیَدِ اللَّهِ ... است. 75- وَ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ مَنْ إِنْ
تَأْمَنْهُ بِقِنْطارٍ یُؤَدِّهِ إِلَیْکَ وَ مِنْهُمْ مَنْ إِنْ
تَأْمَنْهُ بِدِینارٍ لا یُؤَدِّهِ إِلَیْکَ إِلَّا ما دُمْتَ عَلَیْهِ
قائِماً [3] یعنی: مگر پیوسته[1] یعنی از کتاب خدا و از تورات بر علیه شما استدلال بکنند. [2] این کلام، جمله معترضه است میان سخن یهود. [3] گفتهاند «ما» در آیه مصدریه است و تقدیر آن: «الا ان تدوم علیه قائما است.
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 115