را نبرد شكار حلال نمى‌شود (13) ، ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد (14) پنجم: وقتى (15) به حيوان برسد كه مرده باشد (16) يا اگر زنده است به اندازۀ سر بريدن آن وقت نباشد (17) و چنانچه به اندازۀ سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد، حرام است (18)

(1) گلپايگانى ، صافى : و يا اهلى را كه وحشى شده. .

(2) خوئى ، فاضل ، سيستانى ، زنجانى : و بميرد. .

(3) مكارم ، زنجانى : با پنج شرط ( زنجانى : پاك و در نتيجه) حلال است. .

(4) فاضل : و حيوان بر اثر خونريزى بميرد. .

(5) بهجت : بنا بر أظهر پاك نمى‌شود. .

(6) زنجانى : پاك نمى‌شود و در نتيجه خوردن آن هم حرام است. .

فاضل : مگر اين كه آن را زنده پيدا كنند و ذبح كنند و اگر حيوانى را با تفنگ شكار كنند، چنانچه گلوله آن انفجارى باشد و به دليل انفجار بدن حيوان را متلاشى كند يا به واسطۀ حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حيوان بميرد حلال نمى‌شود [پايان شرط اوّل]

(7) مكارم : اوّل: آن كه با اسلحۀ برنده‌اى مانند شمشير و كارد و خنجر يا تفنگ و مانند آن باشد خواه گلولۀ آن تيز باشد يا نه، ولى طورى باشد كه بدن حيوان را پاره كند و از آن خون جارى گردد، ولى اگر به وسيلۀ دام يا چوب و سنگ و مانند آن حيوانى را شكار كنند حرام است، مگر اين كه موقعى به حيوان برسند كه هنوز زنده باشد و آن را مطابق آداب شرع سر ببرند. .

سيستانى : اوّل: آنكه اسلحۀ شكار مثل كارد و شمشير برنده باشد يا مثل نيزه و تير باشد كه بدن حيوان را پاره مى‌كند، و در قِسم دوم اگر سلاح سر نيزه نداشته باشد، شرط حلال شدن اين است كه بدن حيوان را مجروح و پاره كند، و اگر سرنيزه داشته باشد كافى است كه آن را بكشد هر چند مجروح نسازد، و اگر بوسيله دام يا چوب و سنگ و مانند اينها حيوانى را شكار كنند پاك نمى‌شود و خوردن آن هم حرام است، و همچنين است بنا بر احتياط واجب اگر با چيز تيزى كه سلاح نيست مانند سوزنهاى بزرگ يا چنگال يا سيخ كباب و مانند آن حيوان را شكار كنند؛ و اگر حيوانى را با تفنگ شكار كنند چنانچه گلولۀ آن در بدن حيوان فرو رود و آن را پاره كند، پاك و حلال است، چه گلوله تيز و مخروطى باشد چه نباشد و لازم نيست گلوله از جنس آهن باشد ولى اگر گلوله در بدن حيوان فرو نرود بلكه آن را به سبب فشار بكُشد يا بواسطۀ حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و حيوان بميرد، پاك و حلال بودنش اشكال دارد. .

(8) مكارم : دوم: بنا بر احتياط واجب شكاركننده، مسلمان باشد يا بچۀ مسلمانى كه خوب و بد را مى‌فهمد [ پايان شرط دوم]

(9) خوئى ، فاضل ، تبريزى ، زنجانى : اگر كافر يا كسى كه در حكم كافر است مانند غُلاة و خوارج و نواصب. .

(10) سيستانى : اگر كافر غير كتابى يا كسى كه در حكم كافر است مانند نواصب، حيوانى را شكار نمايد، آن شكار حلال نيست، بلكه كافر كتابى هم اگر حيوانى را شكار كند و نام خدا را هم ببرد، آن حيوان بنا بر احتياط واجب حلال نمى‌شود. .