«و امّا قوم عاد به‌وسيلۀ تندبادى طغيانگر و سرد و پرصدا به هلاكت رسيدند»فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عٰاتِيَةٍ)حاقه6/.

واژۀ«عاتية»مؤنث«عاتى»است و عاتى در اصل«عاتو»بوده و اسم فاعل است.(ج 438/24.)

ع ث ر

عُثِرَ:(مائده107/.)[*]

از مادّۀ«عثر»(بر وزن فصل)به معنى«آگاه شدن»و نيز به معنى«لغزش و افتادن» است.در اين آيه سخن از موردى به ميان آمده كه ثابت شود،دو شاهد مرتكب خيانت و گواهى بر ضد حق شده‌اند.در چنين موردى دستور مى‌دهد كه:

«اگر اطّلاعى حاصل شود(فَاِنْ عُثِرَ...)كه آن دو نفر مرتكب گناه و جرم و تعدى شده‌اند و حق را پاى‌مال كرده‌اند،دو نفر ديگر از كسانى كه گواهان نخست به آنها ستم كرده‌اند-يعنى ورثۀ ميت-به جاى آنها قرار گرفته و براى احقاق حق خود شهادت و گواهى مى‌دهند»مائده107/.

مرحوم طبرسى در مجمع البيان معتقد است كه اين آيه از نظر معنى و اعراب از پيچيده‌ترين و مشكل‌ترين آيات قرآن است.

در آيۀ 21 سورۀ كهف به واژۀ«اَعْثَرْنٰا»بر مى‌خوريم كه اين كلمه از«اعثار»به معنى «آگاه گردانيدن»و مردم را از حال و سرگذشت كسى با خبر ساختن،گرفته شده است،چنان كه در آيۀ مذكور مى‌خوانيم:

وَ كَذٰلِكَ أَعْثَرْنٰا عَلَيْهِمْ ...«همان گونه كه آنها را(اصحاب كهف را)به خواب فروبرديم

[*]فَإِنْ عُثِرَ عَلىٰ أَنَّهُمَا اسْتَحَقّٰا إِثْماً...مائده107/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3