اشاره به اين كه اگرچه مزاحمتهاى شما نسبت به ما عذاب دردناكى است،ولى اولا ما در تحمل اين شدايد سربلنديم و ثانياً اينها هرچه باشد زودگذر است،اما مجازات الهى هم خواركننده است و هم پايان‌ناپذير و اين دو با هم قابل مقايسه نيست.

از آيۀ فوق بخوبى استفاده مى‌شود كه عذابهاى الهى جنبه انتقامى ندارد،بلكه به خاطر تصفيه نوع بشر و از ميان رفتن آنها كه شايستۀ حيات نيستند و باقى ماندن صالحان صورت مى‌گيرد.

به اين معنى كه يك قوم مستكبر و فاسد كه هيچ اميد به ايمان آنها نيست از نظر نظام آفرينش حق حيات ندارند و بايد از ميان بروند و گرفتار عذاب دائم شوند و قوم نوح چنين بودند.

جملۀ«عذاب مقيم»علاوه بر آيۀ مورد بحث در چند آيۀ ديگر آمده است،از جمله، سوره مائده،آيۀ 37،توبه68/،زمر40/ و شورى45/.(ج 92/9.)

قيّم:(كهف2/.)[*]

بر وزن«سيّد»از مادّۀ«قيام»گرفته شده و در آيۀ مورد بحث دربارۀ قرآن به كار رفته و به معنى«پابرجا ،ثابت و استوار»است و علاوه برآن برپادارندگى و حفاظت و پاسدارى از كتب ديگر و نيز در عين حال اعتدال و استقامت و خالى بودن از هرگونه اعوجاج و كژى را دربارۀ قرآن مى‌رساند.

اين كلمه كه به عنوان وصفى براى قرآن آمده است،دلالت بر استقامت و اعتدال قرآن و

[*]قَيِّماً لِيُنْذِرَ بَأْساً شَدِيداً مِنْ لَدُنْهُ ...«كتابى كه ثابت و مستقيم(معتدل و پا بر جا)و نگاهبان(وپاسدار)كتب ديگر است...»كهف2/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3