نام کتاب : شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه نویسنده : شریعتمداری، جعفر جلد : 3 صفحه : 798
اجازه
مىخواستند كه بازگردند و براى بازگشت خود عذرتراشى مىكردند،از جمله مىگفتند:خانههاى
ما ديوار و در و پيكر درستى ندارد،در حالى كه چنين نبود،آنها فقط مىخواستند صحنه
را خالى و نيز فرار كنند».(ج 227/17-228.)
به ضم ميم به معنى«موضع اقامت»است و به معنى مصدرى يعنى«اقامت».
آيۀ مورد بحث از قول مؤمنان بهشتى مىگويد:«خداوندى كه با
فضل خود ما را در اين سراى اقامت جاويدان جاى داد كه نه در آنجا رنج و تعبى به ما
مىرسد و نه سستى و واماندگى»فاطر35/.
از يكسو آنجا سراى اقامت است و چنان نيست كه انسان تا مىخواهد به
محيط آن آشنا شود و به آن دل ببندد بانگ«الرحيل»سر داده شود و ازسوىديگر با اين
كه عمر طولانى آن به ابديت مىپيوندد و در چنين مدتى قاعدةً انتظار تعب و درد و
مشتقى مىرود مطلقا در آنجا خبرى از اين امور نيست،حتى طول مدت نيز باعث ملال و
خستگى نمىشود كه هر روز نعمت جديد و جلوۀ تازهاى از نعمتها و جلوههاى
پروردگار به بهشتيان ارائه مىشود.
كلمۀ«مقامة»تنها يكبار در قرآن كريم و آن نيز در همين آيه
آمده است.(ج 270/18.)
اسم فاعل به معنى«دائم و برپادارنده »و عذاب مقيم،عذاب دائم و
جاودان را گويند كه اين گونه عذاب در آيۀ مورد بحث شامل گروه عصيانگر و لجوج
قوم نوح شده است، زيرا آنها بايد مجازات مىشدند،مجازاتى كه جهان از لوث وجود آنها
پاك شود و مؤمنان را