روشن است كه منظور از قاعدون در اين جا افرادى هستند كه با داشتن ايمان به اصول اسلام،بر اثرى نداشتن همّت كافى،در جهاد شركت نكرده‌اند،در صورتى كه جهاد بر آنها واجب عينى نبوده،زيرا اگر واجب عينى بود،قرآن با اين لحن ملايم دربارۀ آنها سخن نمى‌گفت،بنابراين حتى در صورتى كه جهاد واجب نباشد برترى روشن مجاهدان بر قاعدان قابل انكار نيست.(ج 77/4،ج 77/8.)

تَقْعُدَ:(اسراء22/.)[*]

از مادّۀ«قعود»به معنى«نشستن»است،ولى در آيۀ مورد بحث اشاره به ضعف و ناتوانى است،زيرا در ادبيات عرب،اين كلمه كنايه از ضعف است،همان گونه كه گفته مى‌شود:

قعد به الضعف عن القتال .«ناتوانى سبب شد كه او از پيكار با دشمن بنشيند».آيه مى‌گويد:«با خداوند يگانه(اللّه)هيچ معبودى قرار مده،اگر شريكى براى او قائل شوى با مذمت و خذلان فروخواهى نشست»فَتَقْعُدَ مَذْمُوماً مَخْذُولاًاسراء22/.

از جملۀ بالا استفاده مى‌شود كه شرك سه اثر بسيار بد در وجود انسان مى‌گذارد:

1-شرك مايۀ ضعف و ناتوانى و زبونى و ذلت است در حالى كه توحيد عامل قيام و حركت و سرفرازى است.

2-شرك مايۀ مذمت و نكوهش است،چرا كه يك خط انحرافى است در برابر منطق عقل،و كفرانى است آشكار در مقابل نعمت پروردگار،و آن‌كس كه تن به چنين انحرافى دهد در خور مذمت است.

[*]لاٰ تَجْعَلْ مَعَ اللّٰهِ إِلٰهاً آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُوماً مَخْذُولاً.اسراء22/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3