آيۀ مورد بحث در نفى شرك و بت‌پرستى است و انسان را از هرگونه شرك و پرستشهاى خرافى بازمى‌دارد ،مى‌گويد:«...و كسانى را كه جز او مى‌خوانيد(و مى‌پرستيد)حتى به‌اندازۀ پوست نازك هستۀ خرما حاكميت(و مالكيت)ندارند»مٰا يَمْلِكُونَ مِنْ قِطْمِيرٍفاطر13/.

آرى اين بتها نه مبدأ سودى هستند و نه منشأ زيانى،نه از شما دفاع مى‌كنند و نه از خويشتن،نه حاكميت دارند و نه مالكيت،حتى به‌اندازۀ پوستۀ خرمايى ارزش ندارند، با اين حال چگونه شما بى‌خردان آنها را پرستش مى‌كنيد و حلّ مشكلاتتان را از آنها مى‌خواهيد؟!(ج 214/18.)

ق ع د

قَعَدَ:(توبه90/.)[*]

مصدرش«قعود»به معنى«نشستن»(در مقابل برخاستن)است و آيۀ مورد بحث،به دو گروه از تخلف‌كنندگان در جهاد اشاره مى‌كند،نخست،آن دسته كه واقعا معذور بودند (مُعَذِّرون)و ديگر گروهى كه بدون عذر و به عنوان سركشى و عصيان سر از انجام اين وظيفۀ بزرگ باززدند ،يعنى«كسانى كه به خدا و پيامبر دروغ گفتند و بدون هيچ عذرى در خانۀ خود نشستند»توبه90/.

قرآن،گروه اخير را شديداً تهديد مى‌كند و آنها را به عذاب دردناكى وعده مى‌دهد.

اسم فاعل اين ماده،«قاعد»و جمع آن«قاعدون»است،چنان كه در آيۀ 95 سورۀ

[*]...وَ قَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُوا اللّٰهَ وَ رَسُولَهُ ...«...كسانى كه به خدا و پيامبر دروغ گفتند،بدون هيچعذرى در خانۀ خود نشستند...»توبه90/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3