نه مشكلى وجود دارد،نه خارى در دست مىرود و نه احتياج به تلاش و
حركتى براى چيدن ميوههاست.
در آيۀ 23 سورۀ حاقه مىخوانيم:فِي جَنَّةٍ عٰالِيَةٍ
قُطُوفُهٰا دٰانِيَةٌ .«در بهشتى عالى،كه ميوههايش
در دسترس است»حاقه22/-23.
نه زحمتى براى چيدن ميوهها در كار است و نه مشكلى براى نزديك شدن
به درختان پربارش و اصولا تمام نعمتهايش بدون استثنا در دسترس است.
بار ديگر يادآورى اين نكته را ضرورى مىدانيم كه اصول حاكم بر
زندگى انسان در آن جهان با اين جهان بسيار متفاوت است و آنچه دربارۀ نعمتهاى
بهشتى در اين آيات و آيات ديگر قرآن آمده،تنها اشاراتى است پرمعنى به آن مواهب
عظيم وگرنه طبق تصريح بعضى از روايات در آنجا نعمتهايى است كه هيچ چشمى نديده و
هيچ گوشى نشنيده و بر انديشۀ هيچكس نگذشته است.
ابن عباس سخنى دارد كه در ذيل بعضى از همين آيات بيان كرده است،مىگويد:
آنچه خداوند در قرآن از نعمتهاى بهشتى نام برده مثل و ماندى در
دنيا ندارد،ولى خداوند آن را با نامى كه براى ما شناخته شده است نام مىبرد،مثلا
از شراب طهورى نام مىبرد كه با زنجبيل ممزوج است اين مادّۀ معطرى بود كه
عرب به آن علاقه داشت[1].(ج 458/24، ج 364/25.)