اين احتمال نيز داده شده كه اين چهار وصف همگى اوصاف بادها باشد،بادهايى كه ابرها را توليد مى‌كند و بادهايى كه آنها را بر دوش خود حمل مى‌كند و بادهايى كه آنها را به هر سو مى‌راند و بادهايى كه دانه‌هاى باران را به هر طرف مى‌پاشد[1].

با توجه به اين كه تعبيرات اين آيات جامع و كلى است مى‌تواند همۀ اين معانى را در خود جاى دهد ولى عمده همان تفسير اوّل است.

در اين جا اين سؤال پيش مى‌آيد كه اگر منظور فرشتگان است،فرشتگان چه امورى را تقسيم مى‌كنند؟ در پاسخ مى‌گوييم:اين تقسيم كار ممكن است مربوط به كل تدبير اين عالم باشد كه گروههايى از فرشتگان الهى به فرمان او تدبير امور آن را برعهده دارند و نيز ممكن است مربوط به تقسيم ارزاق و يا تقسيم قطرات باران بر مناطق روى زمين باشد[2].(ج 307/22 -308.)

مُقْتَسِمين:(حجر90/.)[*]

از«اقتسام»(تقسيم كردن)و اسم فاعل«مقتسم»( تقسيم‌كننده)و مقتسمين به معنى « تقسيم‌كنندگان»است.

آيۀ مورد بحث،تهديد و اعلام خطرى براى كفار و دشمنان لجوج پيامبر(ص)است،

[1]تفسير فخر رازى،ج 195/28.

[2] توجه به اين نكته لازم است كه«واو»در«و الذاريات»واو قسم است،و فا در آيات بعد فاء عاطفهمى‌باشد كه اين جا مفهوم قسم دارد،ولى در عين حال يك نوع ارتباط و پيوند را در ميان اين چهار سوگندبيان مى‌كند.

[*]كَمٰا أَنْزَلْنٰا عَلَى الْمُقْتَسِمِينَاَلَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ .حجر90/ و 91.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3