برنامه‌هاى الهى بدون شك عموما حافظ منافع همه انسانهاست،ولى در ظاهر و نظر ابتدائى معمولا بعضى مطابق ميل ماست و بعضى برخلاف ميل ماست و اينجاست كه مؤمنان راستين از مدعيان دروغين شناخته مى‌شوند،گروه اول همه را در بست مى‌پذيرند، حتى آنجا كه ظاهراً به سود آنها نيست،مى‌گويند:«همه از ناحيۀ خداست»و هيچ‌گونه تجزيه و تقسيم و تبعيض در ميان احكام الهى قائل نيستند.

امّا آنها كه دلهاى بيمارى دارند و حتى مى‌خواهند دين و حكم خدا را به خدمت منافع خويش گيرند،تنها آن قسمتى را مى‌پذيرند كه به سود آنهاست و بقيه را پشت سر مى‌افكنند،آنها آيات قرآن و حتى گاهى يك آيه را تجزيه مى‌كنند،بخشى را كه در مسير تمايل خود مى‌بينند قبول مى‌كنند و بخش ديگر را كنار مى‌گذارند.

اين افتخار نيست كه همچون بعضى از اقوام گذشته نغمۀ«نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ»ساز كنيم،چرا كه همه دنياپرستان همين كار را مى‌كنند.آنچه معيار شناخت پيروان حق از طرفداران باطل است،همان تسليم در مقابل آن بخش از فرمانهاست كه با تمايلات و هوسها و منافع ظاهرى ما هماهنگ نيست. اينجاست كه سره از ناسره و مؤمن از منافق،شناخته مى‌شود.

علاوه بر آنچه در بالا گفتيم تفسيرهاى ديگرى نيز براى«مقتسمين»ذكر كرده‌اند كه بسيارى از آنها نامناسب به نظر مى‌رسد،ولى بعضى را كه بى‌مناسبت نيست ذيلا مى‌آوريم.

از جمله اين كه جمعى از سران مشركان در ايام حج بر سر جاده‌ها و كوچه‌هاى مكّه مى‌ايستادند و هركدام از آنها به واردين سخنى دربارۀ پيامبر(ص)و قرآن مى‌گفتند كه آنها را بدبين سازند،بعضى مى‌گفتند او مجنون است و آنچه مى‌گويد ناموزون،بعضى مى‌گفتند او ساحر است و قرآنش نيز بخشى از سحر اوست،بعضى او را شاعر مى‌خواندند و آهنگ روح‌بخش اين آيات آسمانى را به دروغ،شعر مى‌شمردند،بعضى پيامبر را كاهن معرفى

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3