مُقَسِّمات:(ذاريات4/.)[*]

اسم فاعل و جمع است به معنى«بخش‌كنندگان »و در اصل از مادّۀ«قسم»(بر وزن فلس)گرفته شده است.

در آغاز سورۀ ذاريات،خداوند به پنج موضوع مختلف سوگند ياد كرده است كه چهار مورد آن پشت سر هم و يك قسمت به صورت جداگانه آمده است.

در چهارمين آيه مى‌خوانيم:فَالْمُقَسِّمٰاتِ أَمْراً.«سوگند به فرشتگانى كه كارها را تقسيم مى‌كنند».

در حديثى كه بسيارى از مفسران در ذيل همين آيه آورده‌اند مى‌خوانيم:

ابن الكوا[1]روزى از على(ع)در حالى كه بر منبر خطبه مى‌خواند سؤال كرد منظور از:

وَ الذّارياتِ ذَرْواً چيست؟فرمود:بادهاست.

عرض كرد:فَالْحامِلاتِ وِقْراً،فرمود:ابرهاست.

عرض كرد:فَالْجارِياتِ يُسْراً،فرمود:كشتيهاست.

عرض كرد:فَالْمُقَسِّماتِ امْراً،فرمود:منظور فرشتگان است.

با اين حال تفسيرهاى ديگرى است كه با اين تفسير قابل جمع است.از جمله اين كه منظور از:جاريات يسراً،نهرهايى است كه به‌وسيلۀ بارانها به جريان مى‌افتد و منظور از فالمقسّماتِ امراً،ارزاقى است كه به‌واسطۀ فرشتگان از طريق كشاورزى تقسيم مى‌شود.

[*]فَالْمُقَسِّمٰاتِ أَمْراً.«و سوگند به فرشتگانى كه كارها را تقسيم مى‌كنند»ذاريات4/.

[1] نام او عبد اللّه بود و در زمان امير مؤمنان على(ع)مى‌زيست و از منافقان سرسخت حضرت بود،خود را در صف يارانش قرار مى‌داد و كارشكنى مى‌كرد.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3