نام کتاب : شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه نویسنده : شریعتمداری، جعفر جلد : 3 صفحه : 615
يتيمان
را بايد اطعام و نوازش كرد.اين نشان مىدهد كه خويشاوندان در مورد يتيمان فاميل
خود مسئوليت سنگينترى دارند.
از اين گذشته سوء استفادههايى كه مخصوصا در آن عصر در اين زمينه
نسبت به اموال يتيمان خويشاوند مىشده،ايجاب مىكرده است كه هشدار خاصى در مورد
اين گردنۀ صعب العبور داده شود.
به هر حال،اسلام و ايمان با ادعا و گفتار حاصل نمىشود،بلكه در
برابر هر فرد مسلمان و مؤمن گردنههاى صعب العبورى است كه بايد از آنها،يكى بعد از
ديگرى به حول و قوّۀ الهى و با استمداد از روح ايمان و اخلاص بگذرد.(ج 27/27
تا 31.)
به چيزى گفته مىشود كه بهوسيلۀ آن بهسوى پروردگار تقرب
جويند و يا آنچه در راه خدا تصدق كنند،مانند گاو و گوسفند و شتر كه در راه خدا
بكشند و گوشت آن را تقسيم كنند[**].
آيۀ مورد بحث به داستان دو فرزند آدم(هابيل و قابيل)اشاره مىكند،هنگامى
كه هركدام عملى براى تقرّب به پروردگار خويش انجام دادند تا آنجا كه از يكى
پذيرفته شد و از ديگرى پذيرفته نشد.امّا دربارۀ كارى كه آن دو برادر انجام
دادهاند در قرآن ذكرى به ميان نيامده،ولى طبق بعضى از روايات اسلامى و آنچه در
تورات سفر تكوين باب چهارم آمده است«هابيل»چون دامدارى داشت يكى از بهترين
گوسفندان و فراوردههاى آن را براى اين كار انتخاب كرد و«قابيل»كه مردى كشاورز بود
از بدترين قسمت زراعت خود خوشهها يا آردى براى اين منظور تهيه كرد.
در اين كه فرزندان آدم از كجا فهميدند كه عمل يكى در پيشگاه
پروردگار پذيرفته شده و
[*]وَ
اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبٰا
قُرْبٰاناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمٰا وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ
الْآخَرِ...«داستان دوفرزند آدم را به حق بر آنها بخوان،هنگامى كه
هركدام عملى براى تقرب(به پروردگار)انجام دادند،امّا ازيكى پذيرفته شد و از
ديگرى پذيرفته نشد...»مائده27/.