در آيۀ 27 سورۀ مائده[*]در داستان دو فرزند آدم(هابيل و قابيل)به واژۀ«تقبّل» برمى‌خوريم،آنجا كه مى‌گويد:«در آن هنگام كه هركدام كارى براى تقرب به پروردگار انجام دادند،امّا از يكى پذيرفته شد و از ديگرى پذيرفته نشد»و همين موضوع سبب شد برادرى كه عملش قبول نشده بود ديگرى را تهديد به قتل كند و سوگند ياد نمايد كه تو را خواهم كشت.(ج 397/2،ج 346/4.)

اَقْبَلَ:(قلم30/.)[**]

از مصدر«اقبال»به معنى«روى آوردن»است و اين آيه مى‌گويد:«آنها رو به هم كردند و به ملامت يكديگر پرداختند».

اين آيه بخشى از داستان«اصحاب الجنة»است كه سرانجام دردناك صاحبان باغ سرسبز را روشن مى‌سازد.

صاحبان باغ به اين اميد كه محصول فراوان خود را بچينند و دور از نظر مستمندان جمع‌آورى كنند،صبحگاهان به راه افتادند،امّا بى‌خبر از اين كه صاعقه‌اى مرگبار شب‌هنگام درست در موقعى كه آنها در خواب بوده‌اند باغ را تبديل به يك‌مشت خاكستر كرده است،چرا كه آنها بر خويشتن ظلم و بر حق ديگران تجاوز كردند.

صاحبان باغ كه غافل از ياد خدا بودند لحظه‌اى بيدار شدند و پس از ستايش پروردگار و اعتراف به گناه خود«رو به هم كردند و شروع به ملامت و سرزنش يكديگر نمودند»و احتمالا هركدام در عين اعتراف به خطاى خويش،گناه اصلى را به دوش ديگرى مى‌انداخت

[*]...إِذْ قَرَّبٰا قُرْبٰاناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمٰا وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ...مائده27/.

[**] فاقبل بعضهم على بعض يتلاومون.قلم30/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3