با توجه به مطالب مذكور،گروگان بايد حتما در اختيار طلبكار باشد تا اثر اطمينان بخشى را داشته باشدفَرِهٰانٌ مَقْبُوضَةٌبقره283/.

در تفسير عياشى نيز مى‌خوانيم كه امام صادق(ع)مى‌فرمايد:لا رهن الا مقبوضة.

«رهن نيست مگرآنكه طلبكار آن را تحويل گيرد».

همۀ اين احكام:نوشتن سند،شاهد گرفتن،رهن گذاشتن،همه و همه مخصوص مواردى است كه طرفين نسبت به يكديگر اطمينان كامل نداشته باشند وگرنه طلبكار نيازى به سند ندارد و بدهكار نيز بايد اطمينان او را محترم بشمارد و به موقع حق او را ادا كند.

(ج 289/2-290.)

ق‌ب‌ل

تَقَبَّلَ:(آل عمران37/.)[**]

از مادّۀ«تَقَبُّل»به معنى«پذيرفتن»است،پذيرفتن عملى است از كسى كه مستحق گرفتن اجر و مزد برآن عمل باشد.

آيۀ مورد بحث در تعقيب آيات قبل دربارۀ سرگذشت تولّد مريم،مى‌گويد:«خداوند مريم را بخوبى پذيرفت و او را همچون گياه ارزنده و نيكويى پرورش داد...» در حقيقت مادر مريم،باور نمى‌كرد كه دخترى به عنوان خدمتگزار خانۀ خدا، بيت المقدس پذيرفته شود و لذا آرزو داشت،فرزندى كه در رحم دارد پسر باشد،زيرا سابقه نداشت كه دخترى براى اين كار انتخاب شود،امّا آيه فوق مى‌گويد:خداوند اين دختر پاك را(براى نخستين‌بار)براى خدمت روحانى و معنوى،پذيرفت.

[**]فَتَقَبَّلَهٰا رَبُّهٰا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَهٰا نَبٰاتاً حَسَناً...آل عمران37/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3