فرش:(الرّحمن54/.)[*]

بر وزن«شتر»جمع«فراش»در اصل به معنى فرش يا بسترى است كه مى‌گسترانند و به همين مناسبت گاه به عنوان كنايه از همسر به كار مى‌رود(خواه مرد باشد يا زن)،چنان كه در آيۀ 34 سورۀ واقعه مى‌خوانيم:وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ .«و همسرانى گرانقدر».

لذا در حديثى معروف از پيامبر اكرم(ص)آمده است:الولد للفراش و للعاهر الحجر.

«فرزندى كه از زن شوهردار متولد مى‌شود متعلق به همان خانواده است و اگر مرد فاسق و زناكارى در اين ميان بوده بهره‌اش تنها سنگ است»(و احتمال انعقاد فرزند از نطفه او پذيرفته نيست).

بعضى نيز«فُرُش»را به معنى حقيقى(نه به معنى كنايى)تفسير كرده‌اند و گفته‌اند، اشاره به فرشها و بسترهاى گرانبها و پرارزش بهشت است،ولى در آيۀ يادشده (واقعه34/) به عنوان كنايه از همسر به‌كاررفته‌است و اگر جز اين باشد ارتباط آيات بعد كه حكايت از حوريان و همسران بهشتى مى‌كند از آن قطع مى‌شود[**].(ج 165/23 و 223.)

فَراش:(قارعه4/.)[***]

جمع«فراشة»است،بسيارى آن را به معنى«پروانه»مى‌دانند و بعضى نيز آن را به معنى«ملخ»تفسير كرده‌اند و ظاهراً اين معنى از آيۀ 7 سورۀ قمر كه مردم را در آن روز به ملخهاى پراكنده تشبيه مى‌كند گرفته شده است:...كَأَنَّهُمْ جَرٰادٌ مُنْتَشِرٌ.وگرنه معنى لغوى آن همان پروانه است.

[*]مُتَّكِئِينَ عَلىٰ فُرُشٍ بَطٰائِنُهٰا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ ...«اين در حالى است كه بهشتيان بر فرشهايى نشسته و تكيهكرده‌اند كه آستر آنها از پارچه‌هاى ابريشمين است...»الرّحمن54/.

[**] تفسير نمونه،ج 119/1 با ذكر حديثى جالب از امام سجاد(ع)ذيل آيۀ:اَلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَفِرٰاشاً...(بقره22/)براى كلمۀ«فراش»(بستر استراحت)تعابير زيبايى را ذكر كرده است.

[***]يَوْمَ يَكُونُ النّٰاسُ كَالْفَرٰاشِ الْمَبْثُوثِ .«روزى كه مردم مانند پروانه‌هاى پراكنده به هر سومى‌روند»قارعه4/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3