به نظر مى‌رسد كه خندۀ آشكار مشركان در زمانى بود كه مؤمنان از كنار جمع آنها مى‌گذشتند و اشارات سخريه‌آميز آنها زمانى بوده كه به عكس آنها از كنار جمع مؤمنان مى‌گذشتند و چون در ميان آن جمع نمى‌توانستند به آسانى مسخره كنند با اشارت چشم و ابرو مطالب را به يكديگر حالى مى‌كردند،ولى آنجا كه مركز تجمع مشركان بود و مسلمانان از كنار آنها مى‌گذشتند آزادى و جسارت بيشترى داشتند.

اينها همه در برخوردشان با مؤمنان بود،در جلسات خصوصى نيز همين برنامه را بازگو مى‌كردند و سخريه‌ها را غيابا ادامه مى‌دادند.(ج 284/26-285.)

غ‌م‌ض

تُغْمِضُوا:(بقره267/.)[*]

از مادّۀ«غمض»(بر وزن شمس)به طورى راغب در مفردات مى‌گويد به معنى پلك چشم را بر هم نهادن و چشم خود را بستن است(چشم‌پوشى).سپس واژۀ«غمض»براى سهل انگارى و غفلت استعاره گرفته شده است.

در آيۀ مورد بحث چگونگى مالى كه بايد انفاق شود بيان مى‌دارد و خداوند به مردم با ايمان دستور مى‌دهد كه از طيبات اموال خود انفاق كنيد«و به سراغ قسمتهاى ناپاك نرويد تا از آن انفاق كنيد در حالى كه خود شما(به هنگام پذيرش اموال)حاضر نيستيد آنها را بپذيريد مگر از روى اغماض و كراهت...»وَ لَسْتُمْ بِآخِذِيهِ إِلاّٰ أَنْ تُغْمِضُوا فِيهِبقره267/.

[*]...وَ لاٰ تَيَمَّمُوا الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ وَ لَسْتُمْ بِآخِذِيهِ إِلاّٰ أَنْ تُغْمِضُوا فِيهِ ...بقره267/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3