از مادّۀ«غرق»به معنى« غرقشدگان و به آب فرورفتگان »است.
اين آيه،پيرامون لشكر غرقشدۀ فرعون دور مىزند،چرا كه
موسى(ع)از تمام وسايل هدايت براى نفوذ در دلهاى تاريك اين مجرمان استفاده كرد،ولى
هيچ اثرى در فرعونيان نبخشيد،هر درى را مىتوانست كوبيد،ولى«عاقبت زان در برون
نامد كسى» لذا مأيوس شد و چارهاى جز نفرين به آنها نديد،چرا كه قوم فاسدى كه هيچ
اميدى به هدايتشان نباشد حق حيات از نظر آفرينش ندارند،بايد عذاب الهى فرود آيد و
آنها را درو كند و صفحۀ زمين را از لوث وجودشان پاك سازد.
موسى(ع)مأمور است شبانه بندگان مؤمن خدا يعنى بنى اسرائيل را كه به
او ايمان آورده و دعوت او را لبيك گفته بودند با خود حركت دهد و به ساحل نيل آيد و
به طرز اعجازآميزى از نيل بگذرد و راهى سرزمين موعود يعنى فلسطين گردد.
چند ساعتى بيشتر نگذشته بود كه جاسوسان فرعون خبر اين حادثۀ
عظيم را به گوش او رسانيدند.فرعون دستور داد با لشكرى عظيم آنها را تعقيب كنند.
آنچه در اين جا به عنوان اختصار حذف شده در آيات ديگرى از قرآن
بيان شده است، چنان كه در آيۀ 77 سورۀ طه مىخوانيم:«به موسى وحى
كرديم كه بندگانم را شبانه بيرون ببر و براى آنها راهى خشك در دريا بگشا،نه از
تعقيب دشمنان خواهى ترسيد و نه از غرق شدن در دريا!»سپس در آيۀ مورد بحث مىافزايد:«هنگامى
كه از دريا همگى به سلامت گذشتيد دريا را در آرامش و گشاده بگذار كه آنها لشكر غرق
شدهاى خواهند بود»إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَدخان24/.
تعبير به«غرق شده»با اين كه هنوز غرق نشده بودند اشاره به قطعى و
حتمى الوقوع بودن اين فرمان الهى است.