در اين جا اين سؤال پيش مى‌آيد و از آيات ديگر قرآن استفاده مى‌شود كه مجرمان و دوزخيان هم مى‌بينند،هم مى‌شنوند و هم سخن مى‌گويند[1]،چگونه آيۀ فوق مى‌گويد آنها كور و لال و كرند؟! مفسران در پاسخ اين سؤال تفسيرهاى متعددى ذكر كرده‌اند كه بهتر از همه دو تفسير زير است:

1-مواقف و مراحل قيامت مختلف است،در بعضى از مراحل و مواقف،آنها لال و كر و نابينا هستند و اين خود يك نوع مجازات براى آنهاست(چرا كه اين نعمتهاى بزرگ اليه را در دنيا مورد بهره‌بردارى صحيح قرار ندادند)ولى در مراحل ديگرى چشمشان بينا و گوششان شنوا و زبانشان باز مى‌شود تا صحنه‌هاى عذاب را ببينند و سرزنشهاى سرزنش‌كنندگان را بشنوند و به ناله و فرياد و اظهار ضعف بپردازند كه اين خود نوع ديگرى از مجازات براى آنهاست.

2-مجرمان از ديدن آنچه مايۀ سرور است و از شنيدن آنچه مايه نشاط و از گفتن آنچه موجب نجات مى‌باشد محرومند و به عكس آنچه مايۀ زجر و ناراحتى است مى‌بينند و مى‌شنوند و مى‌گويند.(ج 297/12-298.)

عُميان:(فرقان73/.)[*]

به معنى«كوران»و جمع«اعمى»است.آيۀ مورد بحث به يكى از خصايص بندگان خاص خدا اشاره مى‌كند و آن داشتن چشم بينا و گوش شنوا به هنگام برخورد با آيات پروردگار است،مى‌فرمايد:«آنها كسانى هستند كه هرگاه آيات پروردگارشان به آنها

[1]كهف53/؛فرقان12/ و 13.

[*]وَ الَّذِينَ إِذٰا ذُكِّرُوا بِآيٰاتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْهٰا صُمًّا وَ عُمْيٰاناً.فرقان73/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3