چنان كه طبرسى در مجمع البيان و بعضى ديگر از مفسران بزرگ گفتهاند،جمع
«معقبة»است و آن هم بهنوبۀ خود،جمع«معقب»مىباشد و به معنى گروهى است كه پىدرپى
و به طور متناوب به دنبال كارى مىروند.
ظاهر آيۀ مورد بحث ناظر برآن است كه خداوند به گروهى از
فرشتگان،مأموريت داده كه در شب و روز به طور متناوب به سراغ انسان بيايند و از پيش
رو و پشت سر، نگاهبان و حافظ او باشند،ترجمۀ آيه چنين است:
«براى انسان مأمورانى است كه پىدرپى ،از پيش رو،و از پشت سرش او
را از حوادث(غير حتمى)حفظ مىكنند...»رعد11/.
دراينباره احاديث و روايات فراوانى رسيده است،رجوع فرماييد به
تفسير نمونه (ج 142/10.)
از مادّۀ«عقد»به معنى«اطراف چيزى را جمع كردن»است،مانند عقد
حبل به معنى «بستن ريسمان»،سپس براى امور معنوى مانند عهد و پيمان به صورت استعاره
آورده شده است.
آيۀ مورد بحث،خلاصهاى از احكام ارث است كه در بخشى از آن
آمده است:
«...كسانى كه با آنها پيمان بستهايد،نصيب و سهم آنها را از ارث
بپردازيد...»و اين كه در آيه از پيمان،تعبير به عقد يمين(گره زدن با دست راست)شده به
خاطر آن است كه انسان