موسى از آنجا كه شايد فكر مى‌كرد تنها گفتن«اين عصاى من است»كافى نباشد،بلكه بازگو كردن آثار و فوايد آن است،اضافه كرد:من برآن تكيه مى‌كنم و برگ درختان را با آن براى گوسفندانم فرومى‌ريزم ،البته پيداست،عصا براى صاحبان آن فوايد ديگرى دارد، گاهى از آن به عنوان يك وسيلۀ دفاعى در مقابل حيوانات موذى و دشمنان استفاده مى‌كنند، گاهى در بيابان سايبان به توسط آن مى‌سازند،گاه ظرف به آن بسته و از نهر عميق،آب مى‌كشند.(ج 177/13-178.)

عِصِىّ:(شعراء44/.)[*]

جمع«عصا»به معنى«چوبدستى»است.اصل آن از«واو»است چنان كه در تثنيه «عصوان»گفته مى‌شود.عُصِىّ و عِصِىّ و اعْصاء،جمع«عصا»مى‌باشد و«عُصَيَّه»به معنى«عصاى كوچك»است[**].

آيۀ مورد بحث در مورد ساحران عصر فرعون در مقابل موسى(ع)است كه آنها حد اكثر توان خود را به كار گرفتند كه بر موسى پيروز شوند«طنابها و عصاهاى خود را افكندند و گفتند:به عزت فرعون ما قطعا پيروزيم»شعراء44/.

آرى آنها همانند همۀ متملقان چاپلوس با نام فرعون شروع كردند و تكيه بر قدرت پوشالى او زدند.

در اين هنگام چنان كه قرآن در جايى ديگر بيان كرده،عصاها و طنابهاى مخصوص

[*]فَأَلْقَوْا حِبٰالَهُمْ وَ عِصِيَّهُمْ وَ قٰالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنّٰا لَنَحْنُ الْغٰالِبُونَ ،شعراء44/.

[**] لغت‌نامه يا فرهنگ سياح،مادّۀ«عصو».

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3