«منظور از طعام اهل كتاب،حبوب و ميوه‌هاست،نه ذبيحه‌هاى آنها،زيرا آنها هنگام ذبح كردن نام خدا را نمى‌برند[1].» و روايات متعدد ديگرى كه در جلد 16 وسائل الشيعه،در باب 51،از ابواب«اطعمه و اشربه»،صفحۀ 371 مذكور است و دقت در آيات گذشته نشان مى‌دهد كه تفسير دوم (تفسير طعام به غير ذبيحه)به حقيقت نزديكتر است،زيرا همان‌طور كه امام صادق(ع)هم در روايات فوق اشاره فرموده،اهل كتاب غالب شرايط ذبح اسلامى را رعايت نمى‌كنند، نه نام خدا را مى‌برند و نه رو به‌سوى قبله حيوان را ذبح مى‌كنند و همچنين پايبند به رعايت ساير شرايط نيستند[**].(ج 277/4-278.)

طعم:(محمّد15/.)[*]

به معنى«مزه»است و آيه در توصيف نهرهايى بهشتى است،مى‌فرمايد:

«...در بهشت نهرهايى از آب صاف و خالص است كه بدبو نشده(غير آسن)و نهرهايى از شير كه طعم آن دگرگون نگشته...»لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُمحمّد15/.

اين نشان مى‌دهد كه نوشابه‌ها و غذاهاى بهشتى هميشه به همان طراوت و تازگى روز نخست است،چرا چنين نباشد؟در حالى كه دگرگونى مواد غذايى و تغيير يا فساد آنها براثر تأثير ميكربهاى فاسدكننده است و اگر اينها نبودند در اين دنيا نيز همه به همان حالت نخست باقى مى‌ماندند،اما چون در بهشت جايى براى موجودات فاسدكننده نيست همه چيز آن صاف و پاك و سالم و تازه است.(ج 443/21.)

[1]وسائل الشيعه،ج 291/16.

[*] براى اطلاع بيشتر و نيز سؤال و پاسخهايى كه پيرامون اين مطلب مطرح شده،به تفسير نمونه،جلد 278/4 مراجعه شود.

[**]...فِيهٰا أَنْهٰارٌ مِنْ مٰاءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَ أَنْهٰارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ ...محمّد15/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3