از اين آيه بخوبى استفاده مى‌شود كه سلطنت و حكومت استبدادى همه جا مايۀ فساد و تباهى و ذليل كردن عزيزان يك قوم است،چرا كه افراد با شخصيت را كنار مى‌زنند و متملقان چاپلوس را به خدمت دعوت مى‌كنند و در همه چيز منفعت و سود خود را مى‌جويند،اهل هديه و رشوه و زروزيورند و طبعا ظالمان زورگو كه دسترسى به اين امور دارند نزد آنها محبوبترند.

شاهان،فكر و قلبشان در گرو مقام و هدايا و زروزيورهاست ،در حالى كه پيامبران جز به صلاح امّتها نمى‌انديشند.(ج 455/15 و 460.)

عُزّىٰ:(نجم19/.)[*](من اعلام القرآن)

نام يكى از بتهاى عرب جاهلى است و در محلى در مسير مكه به‌سوى عراق نزديك «ذات عرق»قرار داشت و قريش براى آن اهميّت فراوانى قائل بود.مشركان عرب بتهاى زيادى داشتند،ولى از ميان آنها سه بت لات و عزّىٰ و منات بدون شك از اهميّت و شهرت خاصى برخوردار بودند.آنها به اين بتهاى سه‌گانه تا آن اندازه اهميّت مى‌دادند كه به هنگام طواف اطراف خانۀ خدا مى‌گفتند:«لات و عزّى و منات پرندگان زيباى بلندمقامى هستند كه از آنها اميد شفاعت مى‌رود!»و آنها را دختران خدا مى‌پنداشتند(ظاهر اين است كه آنها را تمثال فرشتگانى مى‌پنداشتند كه آنها را دختران خدا مى‌خواندند)[1].

به هر حال،عرب تا آن اندازه براى اين بتها احترام قائل بود كه نامهايى همچون «عبد العزّى»و«عبد منات»براى افراد يا براى بعضى از قبايل انتخاب مى‌كردند.كلمۀ

[*]أَ فَرَأَيْتُمُ اللاّٰتَ وَ الْعُزّٰىوَ مَنٰاةَ الثّٰالِثَةَ الْأُخْرىٰ .«به من خبر دهيد آيا بتهاى لات و عزّى و مناتكه سومين آنهاست(دختران خدا هستند؟)نجم19/ و 20.

[1] بلوغ الارب فى معرفة احوال العرب،ج 202/2-203.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3