بنابراين واژۀ«اعجمى»همان«اعجم»است كه با ياء نسبت توأم شده است.

دربارۀ«عجم»حديثى از امام صادق(ع)كه در تفسير على بن ابراهيم ذيل آيۀ 198 سورۀ شعرا آمده است،مى‌خوانيم:

«اگر قرآن بر عجم نازل شده بود عرب به آن ايمان نمى‌آورد،ولى قرآن بر عرب نازل شد و عجم به آن ايمان آورد و اين فضيلتى است براى عجم[1]».

ضمنا بايد توجه داشت،همان‌طور كه واژۀ«عربى»علاوه بر معنى«فصيح و روشن بودن»به معنى كسى كه از نژاد عرب است مى‌آيد،واژۀ«عجمى»در مقابل آن نيز دو معنى دارد:نژاد غير عرب و كلام غير فصيح.(ج 408/11،ج 351/15-357، ج 305/20.)

ع د د

نَعُدُّ:(مريم84/.)[**]

از مادّۀ«عَدّ»به معنى«شمردن»است.اين آيه روى سخن را به پيامبر(ص)كرده مى‌گويد:«دربارۀ آنها(كافران)عجله مكن ما تمام اعمال آنها را دقيقا شماره و احصا مى‌كنيم»و همه را براى آن روز كه دادگاه عدل الهى تشكيل مى‌شود،ثبت و ضبط خواهيم كرد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه منظور از شمردن ايام عمر،بلكه نفسهاى آنهاست، يعنى مدت بقاى آنها كوتاه است و تحت شماره و عدد مى‌باشد،زيرا معدود بودن چيزى

[1]نور الثقلين،ج 165/4.

[**]فَلاٰ تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ إِنَّمٰا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا.مريم84/.

• ترجمه نوع 1
• ترجمه نوع 2
• ترجمه نوع 3