آورد، و همچنين هرگاه يكى از آنها را سهو كرده باشد آن را به عمل آورد هرچند كه بعد از سلام باشد.

و اگر خللى در آنها شود كه اگر در سجود نماز مىشد موجب سجدۀ سهو مىشد [1]، ديگر سجدۀ سهوى ضرور نيست، و اگر شك كند كه آنها را به عمل آورده يا نه؛ به عمل آورد، و اگر شك كند در عدد آنها يا در جزء آنها؛ بنا را بر طرف صحيح گذارد، مانند كثير الشك.

سؤال قو [106]:

ضعيفهاى در حال وصيّت؛ زوج خود را در حضور همشيرۀ خود- كه بدون ايشان وارثى ندارد- وصىّ نموده و وصيّت كرده كه:

نماز واجبى يك سال و نيم به ذمّه دارد و مندوبات و خيرات را و دفن و كفن را از مال او به عمل آورد، مهريۀ خود را به زوج إبراء نموده، و بعضى أجناس به زوج؛ عوض نماز واجبى داده كه به عمل آورد، و بعضى أجناس نيز به همشيره خود هبه نموده، و تتمۀ مخلّفه را از براى كفن و دفن و خيرات معيّن نموده، و در حضور جمعى همشيره تنفيذ تمامى وصيّت او نموده، آيا مىتواند زوج بدون حضور همشيره اقدام بر اجراى وصيّت كند يا نه؟

جواب:

هرگاه ميّت؛ آن همشيره را ناظر بر آن زوج ننموده، اقدام بر وصايا نمايد، و انتظار همشيره نكشد.

سؤال قز [107]:

حيوانى را انسانى وطى كند- خواه حلال گوشت يا حرام گوشت، باركش يا غير باركش- حكم آن را بيان فرمائيد؟

جواب:

هرگاه حلال گوشت غير باركش باشد- مثل گاو و گوسفند و شتر و آهو و شترمرغ و امثال اينها- پس حرام مىشود به آن وطى؛ گوشت آن و گوشت نسل آنكه بعد از آن وطى به هم رسيده، و آنچه از آنها از شير و تخم

[1] ه: مىگشت.