و اظهر در نظر احقر مذهب اكثر است به چند دليل:

اوّل: اصالة إباحة اشياء.

دويم: اجماعات منقوله از سيد در «انتصار» [1]، و شيخ در «خلاف» [2] و ابن زهره در «غنيه» [3]، و ابن ادريس در «سرائر» [4].

سيّم: آيۀ شريفه فَأْتُوا حَرْثَكُمْ در سورۀ بقره [5] زيرا كه كلمۀ «أَنّٰى» حقيقت در عموم به اجماع قائلين به وضع لفظى از براى عموم [6]، يعنى: پيش آنكه محل زراعت شما است برويد از هر جاى كه خواسته باشيد.

چهارم: اخبارى كه دلالت بر حليّت آن مىكند مثل صحيحۀ على بن الحكم از صفوان كه گفت: گفتم به حضرت رضا (عليه السلام) شخصى از دوستان تو امر كرده است مرا كه سؤال كنم از مسئلهاى كه خودش پرسيده و حيا كرده است كه از تو سؤال كند گفت:

«چيست آن؟ گفتم: آيا مرد پيش زن خود برود در پس آن؟ حضرت گفت: اين از براى او هست، گفت صفوان: كه گفتم تو مىكنى اين فعل را؟ گفت: بدرستى كه ما نمىكنيم آن را» [7].

و طعن صاحب مسالك در سند اين حديث به اشتراك على بن الحكم مذكور بين ثقه و ضعيف [8]، ضعيف است زيرا كه: على بن الحكم مذكور همان كوفى ثقه جليل القدر است به قرينۀ روايت احمد بن محمّد بن عيسى از او، و غير ذلك [9].

و ديگر موثقۀ كالصحيحۀ معاوية بن حكيم از ابن ابى يعفور كه گفت: سؤال كردم از

[1] انتصار: 125.

[2] خلاف: 4/ 338.

[3] غنية النزوع: 361.

[4] سرائر ابن ادريس: 2/ 606.

[5] بقره (2): 223.

[6] مراجعه شود به: مفردات راغب: 25، اقرب الموارد: 1/ 23، التبيان: 2/ 222 و 223.

[7] وسائل الشيعة: 20/ 145 حديث 25259.

[8] مسالك الافهام: 1/ 349.

[9] تعليقات على منهج المقال: 231 و 232.