هر ركعتى بعد از حمد ده مرتبه سورۀ «قل هو اللّه»، يا هفت مرتبه، يا پنج مرتبه، يا يك مرتبه خواندن، و طلب آمرزش و دعا از براى خود و ديگران، و اذكار و صلوات بر محمّد و آل محمّد (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) آنچه مقدور شود، و دعاى جوشن كبير خواندن.

و امّا دويم: پس مخصوص شب نوزدهم و بيست و يكم، گفتن صد مرتبه «استغفر اللّه ربّى و أتوب اليه»، و صد مرتبه «اللّهمّ العن قتلة أمير المؤمنين (عليه السلام)»، و خواندن دعاى «اللّهمّ اجعل فيما تقضى» تا آخر، و مخصوص بيست و يكم دعاى اوّل است كه در ضمن دعاهاى عشر آخر مذكور مىشود، و مخصوص او كه در روز نوزدهم نيست و در بيست و سيّم هست؛ استحباب اعتكاف است.

و آنچه مخصوص شب بيست و سيّم است، كردن دو غسل است و خواندن سورۀ «عنكبوت» و «روم» و «دخان» و هزار مرتبه سورۀ «انّا انزلناه» و دعاهاى مخصوصه [1].

سؤال ثسب [562]:

در حديث است كه هر كه در شب بيست و سيّم ماه رمضان، هزار بار سورۀ «انّا انزلناه» را بخواند هرآينه صبح كند با يقين و اعتراف به آنچه مخصوص است به ما از كرامتها در اين شب؛ به سبب آنچه در خواب بيند [2]، چه وقت اين خواب را مىبيند؟!! و حال آنكه مستحب است احياى تمام شب، خصوصا نصف آخر شب، و در حديث است كه حضرت فرمود تا صبح بيدار باش 3.

جواب:

حديث مذكور صريح نيست در آنكه كدام صبح و شب مراد است، و شايد مراد شب و صبح آخر عمرش باشد، و اينها در صورتى است كه «إنّا انزلناه» را درست خوانده باشد، و اكثر عوام «انّا انزلناه» مىخوانند- به اسقاط

[1] زاد المعاد: 185- 187.

[2] و 3 زاد المعاد: 188، بحار الانوار: 95/ 165.