و از جملۀ مؤيّدات اين؛ آن است كه: سكونى از قضات سنّيان است [1].

و ديگر آنكه: معاملۀ عينيّه نادر الوقوع قريب به ممتنعات عاديه است، پس حمل اطلاقات بسيار بر فرد بسيار نادر؛ بسيار بعيد بلكه ركيك است، لكن ظاهرا مسألۀ مذكوره و قول به تفصيل اجماعى است و مقدمات يتيم- بر فرض تسليم- خارج است به نصّ، و اللّه يعلم.

سؤال ثنج [553]:

هرگاه شخصى از همسايه يا ديگران از براى انداختن درخت و ساختن عمارت و غيره استعانت جويد و جمعى به رضاى خود به اعانت او آمده و از اتّفاقات يكى از ايشان را در وقت كشيدن درخت و برداشتن؛ چوب بر سرش خورد و مرد، بر مستعين چيزى لازم مىآيد؟

جواب:

هرگاه معين بالغ و عاقل آزاد باشد، بر مستعين چيزى لازم نمىآيد، و گفتگوى قصاص يا ديت بر قاتل يا عاقله است به نحوى كه در شرع انور مقرّر است.

سؤال ثند [554]:

هرگاه چند نفر متّفق شوند به بريدن درختى، يا انداختن ديوارى و اتّفاقا بر يكى از ايشان [2] فرود آيد و بكشد، ديت بر كيست؟

جواب:

ظاهرا ديت منقسم مىشود بر همۀ آنها و حصّۀ مقتول موضوع [3] و تتمّه بر آنهاست على الأشهر الأظهر، و بعضى همه را از شركاء مىگيرند [4].

سؤال ثنه [555]:

نماز زيارت بعيده قبل از زيارت است يا بعد از زيارت؟

جواب:

قبل است على الأظهر، و اگر بعد از زيارت اعادۀ نماز شود بهتر است.

[1] ميزان الاعتدال: 1/ 230، تهذيب التهذيب: 1/ 298- 552.

[2] ه: اينها.

[3] يعنى: حصّۀ ديۀ مقتول از اصل ديه كسر مىشود و بقيّۀ ديه را به ورثۀ مقتول مىدهند.

[4] كشف اللثام: 2/ 492 و 493.