الكلام» قال: يا محمّد! اسدن لمصافا قاطالاها، يعني: أشهد مخلصا أن لا إله إلّا اللّه، فبكى رسول اللّه (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) و قال: «إنّ اللّه أقرّ عيني بأبي طالب» [1].

قاصر گويد كه: اجماع اماميه واقع است بر آنكه حضرت ابو طالب مسلمان از دنيا رفت [2] و اخبار بسيار در اين باب روايت كردهاند [3]، و احدى از ايشان مخالفت نكرده.

و ابن اثير شافعى در «جامع الاصول» گفته كه: مسلمان نشد از اعمام پيغمبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) غير حمزه و عبّاس و ابو طالب، نزد أهل بيت [4].

و ابو الفرج اصفهاني در كتاب «اغانى» به سند خود از ابن عبّاس روايت كرده كه: روزى ابو بكر دست پدر خود [5] ابو قحافه را گرفته به خدمت حضرت پيغمبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) رسانيد بر حالى كه ابو قحافه از غاية پيرى كور شده بود و چيزى را نمىديد، پس پيغمبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) به ابى بكر فرمود كه: «كاش اين مرد پير را سوار كرده مىآوردى» ابو بكر گفت كه: خواستم از جانب خدا مزد بيابم، قسم به كسى كه تو را پيغمبر گردانيد كه خوشحالى من به اسلام عمّ تو ابو طالب بيشتر است از خوشحالى من به اسلام پدرم ابى قحافه، در حالى كه توقّع دارم كه اين سبب سرور تو گردد، آن حضرت فرمود كه: «راست گفتى» [6].

و معتزلۀ اهل سنّت نيز معتقد [به] اسلام ابى طالبند [7].

و عبد الحميد بن أبي الحديد در «شرح نهج البلاغه» اشعار بسيار دالّ بر

[1] بحار الانوار: 35/ 78 الحديث 18 (نقلا عن المناقب).

[2] روضة الواعظين: 1/ 138، طرائف ابن طاووس: 1/ 298، بحار الانوار: 35/ 138.

[3] بحار الانوار: 35/ 68- 179.

[4] الغدير: 7/ 369 (نقل از جامع الاصول).

[5] ه: خويش.

[6] در مظانّش در اغانى نيافتيم، مراجعه شود به الاصابه: 4/ 116، الغدير: 7/ 317.

[7] شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد: 14/ 66.