گفت نحوى زيد عمروا قد ضرب * * * گفت چونش كرد بىجرمى ادب

عمرو را جرمش چه بد كان زيد خام * * * بىگناه او را بزد همچون غلام

گفت اين پيمانۀ معنى بود * * * گندمش بستان كه پيمانه است ردّ

عمرو زيد از بهر اعراب است و ساز * * * گر دروغ است آن تو با اعراب ساز

گفت نى من آن ندانم عمرو را * * * زيد چون زد بىگناه و بىخطا

گفت او ناچار و لاغى برگشود * * * عمرو يك واوى فزون دزديده بود

زيد واقف گشت و دزدش را بزد * * * چونكه حدّش بود، حدّش مىسزد

گفت اينك راست پذيرفتم بجان * * * كژ نمايد راست در پيش كژان

گر بگوئى احولى را مه يكى است * * * گويدت اين دو است در وحدت شكّى است [1]

و آنچه به خاطر [2] قاصر مىرسد و احتمال مىدهد آن است كه: مراد به زيد حضرت امير المؤمنين (عليه السلام) و مراد به عمرو، عمرو بن عبد ود لعين است، و مراد به ضرب همان ضربتى است كه آن حضرت در جنگ خندق و احزاب به

[1] مثنوى: 2/ 93- 94.

[2] الف: به خاطر فاتر.