مطلقا بر او واجب نيست گفتن آنها؟

جواب:

همان شخص كه ديده است، خودش اجتناب كند، و واجب نيست كه به ديگران بگويد، و اگر بگويد؛ بر آنها قبول كردن واجب نيست، هرچند كه آن شخص عادل باشد، مگر آنكه دو نفر عادل باشند كه به آنها نماز جماعت توانند كرد و قابل پيشنمازى باشند، يا آنكه ناقل ذو اليد باشد؛ كه آن چيز را كه خبر از نجاستش مىدهد، در يد و تصرف او باشد- به وجه شرعى- هرچند كه مالك عين نباشد، و اللّه العالم.

سؤال نح [58]:

هرگاه نماز ميّت را به جماعت گزارند، بايد مأموم نيّت وجوب كند يا استحباب؟ يا اكتفا به قصد قربت مىتواند كرد؟

جواب:

امام و مأموم- هر دو- نيّت وجوب به عمل آورند، زيرا كه نماز ميّت از جملۀ واجبات كفائيّه است، و واجب كفائى بر هر كس كه مطلع بر آن شود و قادر بر أداى آن باشد واجب است، و تا صحيحا- به ظاهر شرع- به عمل نيايد از گردن ديگران ساقط نمىشود على الأقرب، و بعد از اتمام ساقط مىگردد بلا خلاف [1] و اللّه العالم.

سؤال نط [59]:

زنانى كه احكام حيض و نفاس و استحاضه و صوم و صلات خود را نمىدانند، و از تحصيل علم به آن متعذّرند، و از شوهر خود هم شرم مىكنند، يا عار مىدارند [2] كه تعلّم كنند [3]، بر شوهران واجب است كه خود ياد بگيرند و ايشان را تعليم كنند؟ يا واجب نيست؟

جواب:

نظر به آيۀ شريفه قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ نٰاراً [4] و غير آن؛ بايد

[1] معارج الاصول: 75، قوانين الاصول: 1/ 120.

[2] ج: مىدانند.

[3] ه: تعليم بگيرند.

[4] تحريم (66): 6.