قاصر گويد كه: چنانكه آيات و روايات محكم و متشابه دارند، همچنين علماء و بزرگان شيعيان و سنّيان محكم و متشابه دارند و حال مولوى از جملۀ متشابهات و كلامش قابل تأويلات هست خصوصا نظر به مضمون أصدق الشعراء أكذبه، و مولوى نيز در «مثنوى» گفته:

يك فسانه راست گويم [1] يا دروغ * * * تا دهد مر راستيها را فروغ [2]

و در مسلمين كسى نيست كه حضرت امير المؤمنين (عليه السلام) و ابن ملجم- هر دو- را خوب داند و حكم به نجات هر دو كند، و العلم عند أهله.

و شيخ عارف سهل بن عبد اللّه شوشترى گفته:

للنفس سرّ و ما ظهر ذلك السرّ على أحد إلّا على فرعون حيث قال: أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلىٰ [3].

و شيخ محيى الدين تصريح نموده به اينكه قوم نوح (عليه السلام) و فرعون با قومش همگى غريق بحر رحمت شدند [4].

و شيخ شبسترى در «گلشن» گفته:

درآ در وادى ايمن كه ناگاه * * * درختى گويدت إنّى أَنَا اللّٰهُ

روا باشد أَنَا اللّٰهُ [5] از درختى * * * چرا نبود روا از نيكبختى

هر آن كس را كه اندر دل شكى نيست * * * يقين داند كه هستى جز يكى نيست

[1] مصدر: آمد.

[2] مثنوى: 2/ 137.

[3] حلية الاولياء: 10/ 208.

[4] شرح فصوص الحكم پارسا: 124 (با اندكى اختلاف).

[5] ج: الحق.