جواب:

سهم را بر ثمن [1] و جزء را بر سبع [2] و مال كثير را بر هشتاد درهم [3] و بندۀ قديم را بر هر كسى كه مدّت شش ماه، يا بيشتر در ملك او درآمده باشد حمل كنند، چنانكه در حديث معلّل وارد شده است [4].

سؤال تسب [462]:

زنى خرمائى به دهان گذاشت، پس شوهرش او را قسم دهد كه نخورد و نيندازد و به حلق فرو نبرد، چه كار كند؟

جواب:

بايد نصف آن را بخورد و نصف آن را بيرون اندازد.

سؤال تسج [463]:

شخصى نذر كرد كه اوّل بندهاى را كه مالك شود آزاد كند، پس دو بنده را در يك وقت مالك شد؟

جواب:

بايد هر دو را آزاد كند.

سؤال تسد [464]:

شخصى سه بنده داشت؛ نزد مردن ثلث آن را آزاد كرد بدون تعيين؟

جواب:

به قرعه تعيين كنند.

سؤال تسه [465]:

شخصى مالك بندۀ بسيارى شد بدون آنكه به خريدن، يا بخشيدن، يا تصدّق، يا ارث، يا غنيمت حرب به او رسيده باشد؟

جواب:

اين مسلمانى است كه مادرش بعد از پدرش به نصرانى شوهر كرده و اولادى از او به هم رسانيده، زيرا كه حضرت امير (عليه السلام) حكم فرمود كه آن زن را كشتند و اولادى كه از نصرانى داشت بندۀ برادر مسلمانشان كردند [5].

[1] وسائل الشيعة: 19/ 385- 388 حديث 1 و 2 و 3 و 7.

[2] وسائل الشيعة: 19/ 382- 385 حديث 6 و 11 و 12 و 13.

[3] كافى: 7/ 463 حديث 21، وسائل الشيعة: 23/ 298 حديث 1.

[4] عيون اخبار الرضا (عليه السلام): 1/ 275 حديث 71، معانى الأخبار: 218 حديث 1.

[5] تهذيب الاحكام: 10/ 143 حديث 567، استبصار: 4/ 255 حديث 968، وسائل الشيعة:

28/ 331 حديث 34883.