يا داشته باشد، يا آنكه خواهر او را الحال داشته باشد، يا آنكه زنا با مادر، يا دختر او كرده باشد مطلقا- بنابر قولى [1]- يا به شرطى كه آن عمّه يا خالۀ زانى باشد- بر قول ديگر [2]- يا آنكه به سبب رضاع شرعى بر او حرام شده باشد، يا آنكه شوهرش را كشته باشد به طمع آنكه او را بگيرد، بنابر قول ضعيف.

سؤال تلز [437]:

زنى را در شرع اسلام در يك شبانه روز زياده بر بيست نفر به عقد صحيح جماع مىكنند و بر آن زن حلالند.

جواب:

اين زنى است كه به حدّ يأس رسيده و عدّۀ طلاق و فسخ بر او نيست- بنابر مشهور و أظهر [3]- مثل غير بالغه و غير مدخول بها.

سؤال تلح [438]:

مردى در اوّل روز به زنى نگاه كرد به عنوان حرام و چون آفتاب بلند شد بر او حلال شد، و در وقت ظهر بر او حرام شد، و چون عصر شد حلال شد، و نزد غروب حرام شد، و در وقت عشا حلال شد، و در نصف شب حرام شد، و بعد از صبح حلال شد، و چون روز بلند شد حرام شد، و بعد از ظهر حلال گشت؟

جواب:

اين كنيزى است كه صاحبش راضى نبود كه كسى او را ببيند، شخصى در اوّل روز او را به حرام ديد، و چون روز بلند شد او را خريد و در وقت ظهر او را آزاد گردانيد، و در عصر او را به نكاح خود درآورد و جماع كرد، و نزد غروب او را ظهار كرد، و در وقت عشا كفّارۀ ظهار داد، و در نصف شب او را يك طلاق داد، و بعد از صبح رجوع كرد، چون روز بلند شد باز او را طلاق گفت و بعد از ظهر رجوع كرد.

سؤال تلط [439]:

زنى معصيت خدا كرد پس بر شوهرش جماعش

[1] كفاية الأحكام: 163.

[2] كفاية الأحكام: 164.

[3] كشف اللثام: 2/ 134.