گردد، و أظهر آن است كه مشروبات حكم مأكولات دارد هرچند كه از براى شرب استعمال شود و از براى طهارت و تطهير ظاهرا جايز است به طريق اولى، و حكم پدر و فرزند دارند كسانى كه مذكورند در آخر سورۀ نور در آيۀ شريفه:

وَ لٰا عَلىٰ أَنْفُسِكُمْ أَنْ تَأْكُلُوا مِنْ بُيُوتِكُمْ [1].

و آن كسان عبارتند: از پدر و مادر و برادر و خواهر و عمّ و عمه و خال و خاله و دوست و خانهاى كه آن شخص مالك گشودن آن باشد، و فرزند- بخصوصه- در آيۀ شريفه مذكور نيست، لكن اجماع بر آن واقع شده.

و بعضى از مفسّرين گفتهاند كه: مراد از «بُيُوتِكُمْ» بيوت اولاد است [2] و اشاره به اين دارد آنچه در جوامع از حضرت صادق (عليه السلام) روايت نموده كه آن حضرت فرمود كه: «از بزرگى احترام دوست آن است كه حق تعالى او را از رهگذر انس و اعتماد و انبساط و ترك حشمت به منزلۀ نفس و پدر و پسر و برادر قرار داده» [3].

و در روايت مشهوره از حضرت پيغمبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) مروى است كه: آن حضرت به شخصى فرمود: «أنت و مالك لأبيك» [4] يعنى: تو با آنچه دارا هستى از براى پدرت. و در حديث ديگر فرمود كه: «پاكيزهترين و حلالترين چيزى كه مرد مىخورد از كسبش مىباشد و فرزند از جملۀ كسب اوست» [5].

و از حضرت صادق (عليه السلام) مروى است كه اين جماعتى كه حق تعالى در آيۀ شريفه فرموده: «مىخورند بدون اذن صاحب مال از خرما و نان خورش

[1] نور (24): 61.

[2] مجمع البيان: 5/ 77 (جزء 18)، تفسير فخر رازى: 24/ 36.

[3] جوامع الجامع: 2/ 135.

[4] كافى: 5/ 135 و 136، من لا يحضره الفقيه: 3/ 109 حديث 456 تهذيب الأحكام: 6/ 343 و 344 حديث 961 و 966، وسائل الشيعة: 17/ 262 باب 78.

[5] مجمع البيان: 5/ 77 (جزء 18).