تفسير [1] و قاضى نور اللّه شوشترى [2] و ملّا خليل قزوينى اخبارى و ملّا عبد اللّه تونى [3] و ملّا بهاء الدين مشهور به فاضل هندى [4] و جمعى ديگر [5].

دويم: وجوب تخييرى ميان جمعه و ظهر به معنى جواز اكتفاء به هر يك با افضليت جمعه و اين نيز مذهب جمعى است، مانند شيخ در «نهايه» [6] و «تبيان» [7] و «جمل و عقود» [8] و محقّق در «شرايع» [9] و شيخ نجيب الدين در «جامع» [10] و علّامه در «ارشاد» [11] و شهيد اوّل در «بيان» [12] و «دروس» [13] و شهيد ثانى در شروحش بر «الفيه» [14] و «لمعه» [15] و «ارشاد» [16] و ... و جمعى ديگر [17].

سيّم: وجوب عينى جمعه و بطلان ظهر، در وقت ظهر و اجتماع شرائط

[1] تفسير ابو الفتوح رازى: 11/ 147.

[2] اللمعة في تحقيق صلاة الجمعة (از مخطوطات كتابخانه آية اللّه مرعشى نجفى (رحمه اللّه) به شماره 7170).

[3] نفى الوجوب العينى لصلاة الجمعة في زمن الغيبة (از مخطوطات كتابخانه آية اللّه نجفى (رحمه اللّه) به شماره 2526/ 1).

[4] كشف اللثام: 1/ 246.

[5] مراجعه شود به مفتاح الكرامه: 3/ 55 و 77.

[6] نهايه و نكتها: 1/ 338.

[7] تبيان شيخ طوسى: 1/ 8.

[8] الجمل و العقود في العبادات: 190.

[9] شرائع الاسلام: 1/ 98.

[10] الجامع للشرائع: 97.

[11] ارشاد الأذهان: 1/ 258، توضيح: علامة اظهار نظرى نكرده است بلكه نوشت: و فى استحبابها حال الغيبة و امكان الاجتماع قولان.

[12] البيان شهيد اول: 188.

[13] دروس: 1/ 186.

[14] مقاصد العليه: 193، جهت اطلاع بيشتر مراجعه شود به مفتاح الكرامه: 3/ 63.

[15] شرح لمعه: 1/ 299 و 300.

[16] روض الجنان: 290.

[17] مراجعه شود به مفتاح الكرامه: 3/ 62.