نيامده تا داخل ركوع شده ضرر ندارد و حكمش حكم كسى است كه هيچ سوره نخوانده و هيچ قرائت نكرده است سهوا تا از محلش گذشته است و نمازش صحيح است با دو سجدۀ سهو على الأشهر الأظهر.

سؤال شصب [392]:

هرگاه بندهاى مشترك باشد پس بعضى از شركاء حصّۀ خود را آزاد كند حصّۀ ديگران چه نحو خواهد شد؟

جواب:

هرگاه معتق موسر باشد، يا مرادش از عتق اضرار به شريك بوده تمام آن بنده آزاد مىگردد و قيمت حصّۀ شريك در ذمّۀ معتق تعلّق مىگيرد على الأشهر الأظهر.

و مراد به موسر در اينجا كسى است كه به علاوۀ مستثنيات مديون مالك قيمت حصّۀ شريك باشد على الأقرب، و بعضى در اينجا اقتصار بر استثناء قوت يك شبانهروز نمودهاند [1] و طريق احتياط واضح است و وقت انعتاق جميع نزد اداء حصّۀ شريك است على الأقوى.

و مراد به إضرار در اينجا همين تقويم بر شريك است تا منافات نداشته باشد با قصد قربت كه معتبر است در عتق مطلقا، به إجماع كل علماء.

سؤال شصج [393]:

هرگاه كسى خواهد كه وضوء يا غسل واجب به نيّت سنّت سازد به سبب آن كه قبل از وقت باشد و مشغول الذّمة به طهارت واجب نباشد؛ سهوا نيّت واجب كند، به آن طهارت نماز مىتوان كرد يا نه؟

جواب:

هرگاه سهوا بر زبانش نيّت وجوب جارى شده و مىدانسته است كه به عنوان سنّت مىسازد، در اين صورت طهارتش صحيح است و نماز واجب هم مىتواند كرد، زيرا كه اعتبار در نيّت بر دل است نه بر زبان، و اگر در دل آن را به قصد وجوب به عمل آورده، هرچند كه بر زبانش سنّت جارى شده باشد آن

[1] جامع المقاصد: 5/ 12.