طهارتش باطل است و به كار نماز سنّت هم نمىآيد.

سؤال شصد [394]:

نزد شما مأموم در نماز ميّت قصد وجوب كند، يا سنّت يا قربت؟

جواب:

جميع واجبات متعلقه به تجهيز ميّت مثل غسل دادن و كفن كردن و نماز گزاردن و دفن نمودن همه واجبات، كفائيهاند.

و معنى واجب كفائيه آن است كه واجب است بر هر كس كه عالم بر آن و قادر بر فعل آن باشد و تا به عمل نيايد از گردن او ساقط نمىشود و بعد از حصول از گردن مكلّفين ساقط مىگردد، و اگر به عمل نيايد از گردن ساقط نمىشود و ممكن است كه مشتغل به نماز آن را به اتمام نرساند و در أثناء بميرد، يا به عذر شرعى، يا غير شرعى آن را قطع نمايد، پس همگى از امام و مأمومين بايد به نيّت وجوب به عمل آورند حتّى كسى كه قبل از تكبير آخر به امام ملحق شود، و اللّه العالم.

سؤال شصه [395]:

نماز وحشت را به جماعت مىتوان گزارد يا نه؟

جواب:

هرگاه خود را به اجاره داده است يا نذر كرده است،- چنانچه در غسل ميّت گذشت- كه نماز وحشت كند مانع ندارد، زيرا كه: در اين وقت آن نماز واجب است و به نيّت وجوب مىگزارد، و اگر به نيّت تبرّع مىكند به جماعت نمىشود، زيرا كه در اين وقت آن نماز سنّت است و نماز سنّت نزد شيعه به جماعت نمىتوان كرد، مگر در چند موضع:

اوّل: فريضۀ معاده يعنى هرگاه كسى نماز واجب را منفرد كرده باشد و بعد از آن جماعتى در آن نماز منعقد شود، منفرد مىتواند كه نماز خود را به عنوان سنّت به جماعت اعاده كند، خواه آن منفرد مأموم باشد يا امام.

دويم: نماز استسقاء يعنى طلب باران، و در اين دو موضع خلافى