سؤال شفه [385]:

بعضى كسانى كه از براى حضرت امام حسين (عليه السلام) مىگريند يا مىگريانند و به زيارت آن حضرت و ساير حضرات ائمّه (عليهم السلام) مىروند، لكن مسائل واجبه و قرائت نماز را نمىدانند و در پى تحصيل آنها هم نيستند، آيا ثوابى دارد يا نه؟

جواب:

در صحّت مستحبات با ترك واجبات خصوصا تحصيل اصول دين و واجبات نماز اشكال [1] و خلاف عظيم هست و بر تقدير صحّت به آنها رفع استحقاق عقاب و عذاب بر ترك واجب نمىشود و امر قيامت و تفضّل بىنهايت الهى امر ديگر است، لكن اصرار بر معاصى نمودن و مغرور به كرم كريم بودن، و از غضب قهّار نترسيدن مخالف احتياط عقل و دليل نقل [2] است.

سؤال شفو [386]:

آيا كسى كه نماز را بدون معرفت گزارد و گاه گاهى ترك كند داخل تارك الصلات مىشود؟

جواب:

داخل است به اين معنى كه مستحق عقاب است و مشغول الذّمة به قضاى نماز [3] قضادار هست.

سؤال شفز [387]:

هرگاه كسى قرائتش درست نباشد و حروف را از مخارج ادا نكند، لكن در سعى تحصيل آن باشد و هرگاه مشغول قضاى نمازهاى سابق باشد [4] و عمرش وفا نكند چه نحو مىشود؟

جواب:

بعد از تصحيح قرائت و تعلّم مسائل واجبه به اجتهاد، يا تقليد مجتهد جامع الشرائط زنده بىواسطه يا با واسطه يا وسائط عادله بايد مشغول قضا شود، و بعضى از علماء قضاء را واجب فورى مىدانند، به اين معنى كه بر او

[1] ه: اشكال وارد.

[2] الروم (30): 10، كافى: 2/ 67- 71، وسائل الشيعة: 15/ 216 باب 13.

[3] الف، ب، ج: صلاة.

[4] الف: شود.