بيشتر كند؛ چه كند؟

جواب:

بعد از اتمام اقامۀ عشره؛ رفتن به كمتر از چهار فرسخ شرعى با نيّت عود به محلّ اقامه ضرر ندارد، و حكم اقامه بر هم نمىخورد على الأظهر، خصوصا چون جزم [1] داشته باشد كه بعد از اين در محلّ اقامۀ اوّل، يا در اثناى آن مسافت- كه مىرود- اقامۀ عشره نيز كند، و اگر به قصد چهار فرسخ يا بيشتر رود و عازم باشد بر عود در همان روز هرچند كه اتفاقا از براى او ميسّر نشود و بعد از چند روز ديگر برگردد، در اين صورت قصر مىكند بلا خلاف، و اگر منظورش عود در همان روز نباشد، لكن قواطع سفر مانند رسيدن به وطن يا قصد اقامۀ عشره در آن اثنا از براى او نباشد نيز قصر كند على الأقرب و جمع بين القصر و الإتمام نمايد على الأحوط، و اللّه العالم.

سؤال شفد [384]:

هرگاه كسى حيوانى را در مرض تصدّق كند و گوشتش را به فقراء داده و پوستش باقى مانده كه آن شخص بميرد و كفن نداشته باشد، آيا مىتوان كه آن پوست را فروخت و به مصرف كفنش رسانيد يا نه؟

جواب:

اگر آن تصدّق به محض تبرّع و خيرات متعارفه باشد- هرچند كه بر دور بيمار گردانيده باشند- ضرر ندارد و پوستش از ملكيّت آن شخص بيرون نرفته است و همچنين هرگاه نذر كند كه گوشت آن را تصدّق كند، و اگر نذر كرده است كه مجموع حيوان را تصدّق كند پوست را نيز بايد تصدّق نمود و به مصرف كفن نمىتوان رسانيد هرچند كه صاحبش فقير باشد، لكن اگر وارثش فقير باشد جايز است كه پوست را بر او تصدّق كنند و او را به مصرف ميّت برساند به شرطى كه آن صدقه بر وارث حلال باشد، و اللّه العالم.

[1] ه: عزم.