هيچ جا بدون آن تزويج نكنند عزبها چه كنند؟

جواب:

دادن شيربهاء يا گرفتن آن هيچ كدام حرام نيست، لكن لزوم ندارد، و اگر آن را داخل صيغۀ مهر كنند و جزء مهر زن نمايند كه زن خودش به گيرنده دهد حلال و بىشبهه مىشود هرگاه زن راضى باشد، و اگر در صيغه داخل كنند به اين نحو كه بالاستقلال مال گيرنده باشد بدون وساطت زن؛ آن باطل است و دادنش لازم نيست، و بر هر تقدير هرگاه شيربهاء جزء مهر نشود- به نحوى كه مذكور شد- لكن سبب كم شدن مهر شود آن شيربهاء بر گيرنده حرام مىشود و شبهه در مهر بلكه در اصل نكاح به هم مىرسد، و چاره منحصر در همان است كه گفتم.

سؤال شسج [363]:

هرگاه نذر را به غير لفظ عربى كنند صحيح است يا نه؟ و هرگاه نمازى را نذر كند و آن را به نيّت سنّت به عمل آورد و همچنين وضوى آن را؛ درست است يا نه؟

جواب:

به عنوان سنّت درست نيست، و هرگاه وقتش معيّن بوده و به آن نحو مخالفت به عمل آمده و وقت بيرون رفته كفّاره لازم است، و اگر همين لفظ سنّت به زبان يا به خاطر گذرانيده لكن مىدانسته كه نماز نذرى بر گردنش لازم است و تركش نمىتوان كرد در اين صورت ضرر ندارد،- و همچنين در وضو- نذرش به عمل آمده، و اينها همه بر تقديرى است كه نذرش درست باشد و با شرايط صحّت به عمل آمده باشد.

و از جملۀ شرايط صيغۀ نذر گفتن «للّه عليّ هكذا» است، و مراد از هكذا آن است كه: آنچه را مىخواهد كه نذر كند بعد از «للّه عليّ» بگويد؛ هرچند كه به غير لفظ عربى باشد- ليكن بايد معنى «للّه عليّ» را فهميده باشد و معنيش آن است كه: لازم باد از براى خدا [1] بر من، و مشهور آن است كه: صيغۀ نذر

[1] ب: رضاى خدا.