راد؛ به مجيز دهند، و حاصل ضرب نصيب را از فريضۀ راد در وفق فريضۀ اجازه؛ به راد دهند و تتمّه از عمرو است، پس در صورت اجازه زوجه؛ چهار به او و سى و پنج به صبيّه، و بيست و يك به عمرو مىرسد، و در صورت اجازۀ صبيّه، بيست و هشت به او، و پنج به زوجه، و بيست و هفت به عمرو مىرسد [1].

سؤال شنه [355]:

چون حق تعالى آدم (عليه السلام) را خلق كرد، ملائكه را بعد از نفخ روح يا قبل از نفخ روح امر به سجده فرمود؛ در بهشت، يا در زمين بود؟

و حوّا را از ضلع او خلق نمود يا نه؟

جواب:

قبل از نفخ مأمور شدند به سجود بعد از نفخ، و آن مقدمه در بهشت برين بود نه در زمين.

و نظر به جمع بين الأخبار أظهر آن است كه: حضرت حوّا خلق شده است از طينى كه از براى خلق ضلع أيسر حضرت آدم (عليه السلام) معيّن شده بود نه از ضلع او بعد از حيات او، چنانكه مذهب جميع [2] اهل سنّت است نظر به ظاهر «خلقت حوّا من الضلع الأيسر لآدم» [3] و به اين سبب او را حوّا ناميدهاند.

[1] روش محاسبه به اين صورت است كه: اگر زوجه اجازه نمايد؛ نصيب او از فريضه اجازه (15) ضرب در وفق فريضه راد (12) مىنمائيم كه مىشود:

حصّۀ زوجه 4 4* 1

نصيب دختر از فريضه راد ضرب در وفق فريضه اجازه مىكنيم كه مىشود:

سهميه دختر 35 5* 7

سهميه عمرو 21 60- (4+ 35)

و اگر دختر اجازه نمايد؛ نصيب او را از فريضه اجازه ضرب در وفق فريضه راد مىنمائيم كه مىشود: سهميه دختر 28 4* 7

نصيب زوجه از فريضه راد ضرب در وفق فريضه اجازه:

سهميه زوجه 5 5* 1

سهميه عمرو 27 60- (5+ 28)

[2] در نسخۀ الف، ب، ج (جميع) نيامده است.

[3] درّ المنثور: 1/ 106.