به مدينه رسيد ديد كه عبد اللّه وفات يافته و در خانۀ نابغه دفن شده است [1].

و امّا قبر آمنه، پس مشهور و صحيح آن است كه: در دهى است ميان مكّه و مدينه كه آن را «ابواء» مىگويند- به فتح همزه و سكون باء موحدة و بعد از آن واو و الف ممدوده [2]- لكن آن قبر در اين ازمنه معروف نيست، و در مكّه معظّمه نزديك به روضۀ حضرت خديجه مكرّمه به سمت كوه دست چپ مستقبل كعبه قبرى است كه سنگى بلند بر آن منصوب است و اسم مردى در آن كنده شده است و بعضى از شيعيان مكّه آن را قبر آمنه مىپندارند و ظاهرا بىاصل است، هرچند كه زيارت آن به قصد قبر آمنه شايد بد نباشد.

و ابن حجر مكّى شافعى در «شرح قصيدۀ همزيه» نزد قول شاعر:

لم تزل في ضماير الكون * * * يختار لك الامّهات و الآباء

تصريح نموده است: به خوبى عبد اللّه و آمنه، و گفته است كه: در حديثى- كه جمعى آن را تصحيح نمودهاند- مروى است كه: حق تعالى عبد اللّه و آمنه را زنده گردانيد تا ايمان به آن حضرت آوردند و اين حديث به طريق إماميه نيز مروى است [3].

و در «صحيح مسلم» مروى است كه: حضرت رسول (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) زيارت كرد

[1] طبقات ابن سعد: 1/ 100، تاريخ اسلام ذهبى: 2/ 49، سيره ابن هشام: 1/ 167.

[2] طبقات ابن سعد: 1/ 116، تاريخ اسلام ذهبى: 1/ 50، معجم البلدان: 1/ 79 و 80.

[3] معانى الأخبار: 178 و 179 حديث 1، علل الشرائع: 176 و 177 حديث 1، بحار الانوار: 15/ 108 و 109 حديث 53 و 55.

توضيح: علامه مجلسى (رحمه اللّه) مىفرمايد: «اين روايت دلالت دارد كه قبلا پدر و مادر پيامبر (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) مؤمن بودند، و پيامبر آنها را زنده كرد تا با ايمان به رسالت و ولايت بمرحله اعلى ايمان برسند نه آنكه از كفر به ايمان برسند، زيرا پروندهها بعد از مرگ بسته مىشود و ايمان بعد از مرگ نمىتواند آنها را نجات دهد بلكه مشرك هر كه باشد جايش آتش است، ولى پدر و مادر پيامبر در بهشت بودند لذا بعد از تكميل ايمان هم به آنها خطاب كرد به جايتان برگرديد. «بحار الانوار: 15/ 109 و 110 ذيل حديث 53».