حوالۀ ذو الفقار دم مولا هو»، ديگر آنكه نقيب مىگويد: تا ديگ جوش [1] ندهى كسب تو حرام است، صورت شرع اينها را قلمى فرمائيد؟

جواب:

دعاى مذكور از شرع نرسيده و همچنين ديگ جوش از براى كسب خود، و اعتقاد به شرعيّت امثال اين امور؛ بدعت و حرام است.

سؤال شح [308]:

شخصى دخترى را به اذن او و پدرش به نكاح خود در آورده و مدّتى آن را به خانۀ پدر گذاشته و تصرّف نكرده و اخراجات دختر را پدرش مىكشيده، و حال آنكه آمده مىخواهد كه زوجه را ببرد، پدر دختر ادّعاى اخراجات آن مدّت مىكند، چه صورت دارد؟

جواب:

هرگاه در عرض مدّت؛ ابا و امتناع از زفاف كردن از جانب دختر نبوده و آن شخص خود كوتاهى در آن باب نموده، آن دختر مستحق نفقه و كسوۀ آن وقت [2] هست، و هر وقت كه ابا از تمكين و زفاف داشته هرچند كه به سبب صغر [3] باشد مستحق نفقۀ [4] آن وقت نيست، على الاظهر، و اللّه العالم.

سؤال شط [309]:

هرگاه سر آبى مشترك باشد ميان دو مزرعۀ شلتوك [5] و هر يك از شركاء جدولى به مزرعۀ خود برده و أحد شريكين در وقتى كه شلتوك ديگرى گل نموده جدول شريك را سدّ نموده و مجموع آب را قهرا به مزرعۀ خود برده و به اين سبب زراعت شريك خشك شده، آيا قاهر ضامن زراعت مقهور هست يا نه؟

[1] طعامى كه در خانقاه براى مجموع درويشان طبخ كنند و غالبا اين در وقتى است كه سالك و مريدى نو را بطريقت پذيرند. طعام عام كه صوفيان در خانقاه يا در خانه مرشد دهند به نذر و مانند آن (لغتنامه دهخدا: 24/ 558 و 559).

[2] ه: مدّت.

[3] حجرى: صغر سن بوده.

[4] الف، ب، ج: نفقه و كسوه.

[5] شلتوك- چلتوك برنجى كه هنوز آن را از پوست در نياورده باشند (فرهنگ معين: 2/ 2070).