يك ساعت كه معلوم نشد تقدم موت احدهما، پس ارث از همديگر نبردند [1]، و بعضى از متأخّرين در اين صورت احتمال قرعه داده [2]- و آن ضعيف است.

امّا هرگاه اشتباه مذكور به سبب غرق يا هدم باشد؛ بالاجماع ارث از همديگر مىبرند [3] به دو شرط:

اوّل آنكه: همگى يا بعضى از ايشان مال داشته باشند، زيرا كه اگر هيچكدام مال نداشته باشند، ارث ايشان معنى ندارد.

دويم آنكه: بر فرض تأخّر موت؛ هر يك ارث از ديگرى تواند برد، پس اگر مثلا دو برادر باشند و هر يك فرزند داشته باشند، ارثش به فرزند مىرسد نه به برادر، و همچنين اگر يكى از آنها فرزند دارد و ديگرى ندارد ارث بىفرزند به برادرش نمىرسد، هرچند كه اقرب از او نداشته باشد، بلكه به وارث ديگرش مىرسد، هرچند كه مثل معتق يا ضامن جريره يا امام (عليه السلام) باشد، و زوجين از همديگر ارث مىبرند هرچند كه وارث ديگر داشته باشند.

و كيفيت تقسيم ارث غرقى و مهدوم عليهم آن است كه: موت يكى از آنها را فرض كنند و تركۀ او را به احياء و امواتى كه با او مردهاند تقسيم نمايند و حصّۀ احياء را به احياء دهند، و حصّۀ اموات را به وارث زندۀ خودشان دهند نه به ميّت ديگر كه با او غرق شده يا چيزى بر او فرود آمده، بعد از آن موت ديگرى را فرض نمايند و تركۀ او را بر احياء و اموات به نحو سابق تقسيم كنند، و همچنين هرگاه زياده بر دو نفر باشند، تا آنكه تمام اموال آن مردهگان به احيا برسد.

مثلا: خانهاى بر سر زنى و شوهرى و پسرى از ايشان فرود آمده و وارث زنده اقرب از پدر زن و برادر شوهر ندارند و هر يك از زوجين از خود مالى

[1] تهذيب الاحكام: 9/ 362 حديث 15.

[2] كفاية الاحكام: 307.

[3] مسالك الأفهام: 13/ 269.